Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) ludzie wstają, wychodzą na ulice, patrzą na niebo ze słońcem zakotwiczonym tuż nad horyzontem. Ich zwyczajność każe im żyć.

s.16.

(...) głupota jest częścią człowieka, który zależnie od danej sytuacji nie umie lub nie chce rozpoznać i docenić możliwej korzyści z dojrzalszego zachowania. Wie, że najskuteczniejszą drogą do zysku może być siła, kłamstwo i nadużycie zaufania w połączeniu z różnym stopniem inteligencji i szybkości.

s.26.

Ścieżka wije się wśród suchych traw po spalonej słońcem łące. Jest grzbietem węża, a jego głowa już wśliznęła się w gęstwinę za pierwszą linię lasu. Wąż pożera wszystkie leśne płody i drobne zwierzęta, leniwie wsysając je do swojego długiego zamaskowanego ciała. Obejmuje cały las, sięga aż do nieba, dlatego chwyta też ptaki. Rozwiera paszczę, cicho, z wolna i zagarnia jak najwięcej, potem paszczę zamyka. Uwięzioną zdobycz miesza ze śliną i wtedy ją zjada. Połknięte rzeczy wolno przesuwają się w długim ciele i potem w nienaruszonym stanie wypadają na drugim końcu. Wąż jest więc jednocześnie drogą, która umożliwia niewidoczne przejście z powrotem.

s.44.