Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy umiera z głodu dziecko, każdy jest za to odpowiedzialny. Obojętnie, czy umarło sto lat temu, czy przed sekundą.

I żydowska, i chrześcijańska mama wierzy, że jej dziecko będzie szczęśliwe, otacza je opowieściami o złotych ptakach, koźlątkach, ratuje przed "złymi spojrzeniami" czerwonymi wstążkami, kołysze do snu i marzy o lepszym życiu. Bez różnicy.

Ani ja Panu, ani Pan mnie nie wytłumaczy, jak to możliwe, że palce jednej dłoni zaczynają walczyć ze sobą, że wspólna historia, a nie ma historii państwa polskiego bez Żydów, może być definitywnie zanegowana.