Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Mogę żyć z twoją nienawiścią - wyszeptał do zamkniętych drzwi. - Ale nie mogę żyć bez ciebie.

- Myślę, że zaraz panią pocałuje - szepnął.
- Tak pan myśli?
- Myślę, że muszę panią pocałować - poprawił się i wyglądało na to, że sam nie może uwierzyć w to, co mówi. - Z tym jest trochę jak z oddychaniem. Nie ma wielkiego wyboru.

To takie dziwne - spotkać kobietę, która umiała czynić go szczęśliwym samą swą obecnością. Nie musiał jej widzieć ani słyszeć jej głosu, ani nawet czuć jej zapachu. Wystarczyło, że jest blisko.

- Na balu ma­sko­wym - za­czę­ła gło­sem dziw­nie drżą­cym - jesz­cze zanim cię zo­ba­czy­łam, wy­czu­łam cię. Może to było prze­czu­cie. Może magia. Coś wi­sia­ło w po­wie­trzu. A kiedy się od­wró­ci­łam, ty tam byłeś, zu­peł­nie jak­byś na mnie cze­kał, i już wie­dzia­łam, że to ty byłeś po­wo­dem, dla któ­re­go za­kra­dłam się na ten bal.

-Nie będziesz mnie widział.
-Ale będę wiedział.

-Mogę żyć z twoją nienawiścią-wyszeptał do zamkniętych drzwi.-Ale nie mogę żyć bez ciebie.