Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko mijało się jedno z drugim: nienawidziłem, co uznawałem, i uznawałem, czego nienawidziłem. Nie chciałem, co kochałem, i kochałem, czego nie chciałem.

Wuj umierał. Telegram był jednoznaczny. "Umieram - wuj".

Niesłusznie więc czułem się zaskoczony. Nie wziąłem widać pod uwagę, że to nie wieczność miałem do dyspozycji, ale czas, czas wyznaczony, w którym należało zrobić, co do mnie należało.

Dopóki nie dokonała się klęska, zwycięstwo zawsze było możliwe pod warunkiem żeby tego nie sprawdzać.