Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.

Nie wiesz… Nie widzisz… Jesteś dziwnie niewrażliwy! Nie masz pojęcia, co czują i co myślą inni ludzie.
— Powiedziałbym, że wręcz przeciwnie.
— Wiesz tylko, na co patrzysz. Jesteś jak… latarka. Kierujesz mocne światło na przedmiot, który cię interesuje, ale wokół panuje ciemność!

Zawsze istnieje ryzyko i trzeba się z tym pogodzić - powiedziała spokojnie. - Należy działać szybko i nie zastanawiać się zbyt długo.

Rozwikłanie zagadki nie wymaga zdolności twórczych. Do tego potrzebne jest umiłowanie prawdy.

Może taka właśnie jest natura śmierci - zastanawiała się sennie Henrietta. - To, co nazywamy osobowością, jest przez kogoś ukształtowane; stanowi odzwierciedlenie czyjejś myśli.

Nie potrafił współczuć słabości, ale cierpieniu- tak, ponieważ- dobrze o tym wiedział - najbardziej cierpią ludzie silni.

Przyjemność sprawiało jej samo życie, nie jego warunki. Czerpała radość z samego faktu istnienia. Ciekawa rzecz; nie da się tego wyjaśnić.

Kto powiedział, że największą tragedią w życiu jest dostać to, czego się chciało?

Trzeba wybierać myśli z miejsca, gdzie się je przechowuje, i nie przetrzymując żadnej z nich na siłę, pozwolić im przesypywać się między palcami, nie koncentrować się na żadnej z nich.

Uciekł od niej. Można powiedzieć, że źle się z nią obszedł. Mówiąc wprost, porzucił ją. John chciał żyć po swojemu, a Veronica nigdy by mu na to nie pozwoliła. Ona chciała używać życia mając Johna u boku jako miły dodatek.