Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez robienie, czego się nie lubi i nierobienie, do czego się przyzwyczaiło, hartuje się wole. A to jest najważniejsze. Być panem swoich rąk, nóg, języka, myśli.

Historia - podobno nauczycielka życia, tym razem zawiodła.

Tak może chłonąć tylko dziecko, tak tylko ono może utożsamiać się z autorem i jego baśnią. Coś w tym niepojętego, dzieci zapomniały o głodzie, o zimie. To tylko Korczak mógł zaspokoić ich głód poezją, nie chlebem, ogrzać je nie węglem, lecz tętniącą życiem wyobraźnią, humorem, śmiechem i łzami.

Wstałam tego dnia wcześniej, uzbroiłam się w siłę i pozorną pogodę, wybiegłam na miasto szukać cukierków, by was na słodko przywitać, by na słodko z wami móc połkną tą gorzką pigułkę życia, ten tragiczny os wygnańca.

A myśleć było o czym. Z resztą, była to wówczas jedyna wolność.

Sam przecież twierdził, że pytanie bywa ważniejsze od odpowiedzi, a głębsze zainteresowanie się jednym konkretnym zagadnieniem ma większą wartość niż kilka powierzchownych hobby.