Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lecz zbyt wiele płakałem! Jutrznie są bolesne,
Srogie - wszystkie księżyce, gorzkie - wszystkie zorze.

Cierpka miłość mi dała strętwienie przedwczesne.
O, niechaj dno me pęknie! Niech pójdę pod morze!

Lecz ty, kupo wnętrzności, słodkie ukojenie,
Kobieto! tyś nam nigdy nie jest siostrą w męce.

Matka książkę zamknęła i, wielce kontenta,
Dumnie wyszła, nie wiedząc, że modre oczęta
I pełne wyniosłości czoło jej pociechy
Kryje duszę rojącą ohydę i grzechy.