Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odkrywamy siebie, kiedy się gubimy, nie kiedy poszukujemy.

W życiu musi być i pasja, i miłość. pasja jest jak zaćmienie, a miłość jak fazy Księżyca. Raz jej więcej, raz mniej.

Potrzebujemy zegarków, żeby przypominały nam o naszej śmiertelności. Nic nie jest pewne. To pierwsza lekcja życiowa. nic nie jest bezpieczne. Nic nie jest wieczne.

Życie jest jak winda. Jedni wjeżdżają, inni zjeżdżają. A niektórzy cały czas zostają na tym samym piętrze.

Nauczyłam się, że w życiu pierwszym wielkim zwycięstwem jest to, które odnosi się bez konfliktu, bez wojny, wewnętrznie. Musimy poznać nasze wnętrze. Potem wszystko jest łatwiejsze.

Trywialność stała się szczerością nowych czasów. Ze wszystkich znanych mu zbrodni obojętność była najgorsza.

Gdzie nie ma nic, jest wszystko. Gdzie jest wszystko, nie ma nic.

Życie ma taką wartość, jaką mu nadamy.

Esemesy zabiły przymiotniki. Zostały tylko podmioty i czasowniki.

[...] bezpieczeństwo jest kluczem do ludzkiej egzystencji. Ale także jednym z najgorszych wrogów.

Zarabianie pieniędzy to sztuka bez ojczyzny. Prawo jeszcze nie zrozumiało, że jego ręce są zbyt krótkie i powolne, by dotrzymać kroku przepływającym pieniądzom.

Pieniądze w swojej współczesnej postaci to abstrakcyjne szczęście.

Prawda to najpotężniejsza broń.

[...] nigdy nie możemy przegrać, jeśli nie gramy, aby wygrać.

Ludzie nie lubią słuchać tego, co powinni wiedzieć.

Jesteśmy niewolnikami użyteczności rzeczy. Nikt nie oprze się podstawowym impulsom.

Dawniej mówiono, że jest dwóch bogów. Dobry, który stworzył świat niematerialny, i zły, który stworzył świat materialny. Dziś dla ludzi ten dobry bóg to ten, który stworzył materię.

W miastach nie obowiązuje prawo dżungli. Dżungla ma reguły. I dlatego grozi jej zniknięcie.

Fado [...] było ostatnim bastionem prawdziwych emocji. Ostatnią redutą Portugalczyków, którzy wierzyli, że przeznaczenia nie dyktuje rozum.

Samotność to inna forma towarzystwa.

[fado] To melancholia szczęścia, które nigdy nie przychodzi. Szczęścia, którego nam się odmawia.

[...] fado to nie tylko lament. To również zemsta. Zachęta do niesubordynacji.

[...] fado zawsze oddawało głos ponurym siłom, które skrywają się w naszej duszy.

Kiedy szuka się w otchłani czegoś, co tam jest, istnieje ryzyko, że pewnego dnia pochłonie to nasze życie. I wtedy będziemy zmuszeni użyć wszelkich dostępnych nam środków, aby spróbować się wydostać.

Żeby znaleźć prawdę, potrzebne są dwie osoby: jedna, żeby ją wypowiedzieć, druga, żeby zrozumieć.

Strach jest najlepszym sprzymierzeńcem zabójców.

Osoba uczciwa i kłamca poznają prawdę, ale wykorzystują ją do innych celów.

Milczenie jest wynikiem wzajemnego szacunku między ludźmi [...]. Milczenie, czasami, warte jest więcej niż słowa. I przynosi więcej odpowiedzi na nasze wątpliwości.

[...] szacunek rodzi się tylko z dwóch powodów. Z podziwu i ze strachu.

Najbardziej niebezpieczni ludzie na tym świecie to ci, którzy uważają, że posiedli prawdę.