Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- A czy pani była kiedyś naprawdę szczęśliwa, panno Harriet?
– Owszem, raz, dawno temu, ale to nie trwało zbyt długo.
– A co zakończyło pani szczęście? – zaciekawiła się Amelia.
– Zdrowy rozsądek – odparłam zwięźle.

Morał jest taki, by strzec się kobiet, zwłaszcza gdy samemu jest się słabym, śmiertelnym mężczyzną.

Pojęcia nie miałam, ile my w sobie mamy zła, wszyscy. Chyba nikt się za bardzo nie zastanawia, ile zła się może w każdym jednym człowieku nazbierać... Jedna krzywa myśl, za nią druga, potem trzecia, aż w końcu ani się człowiek obejrzy i już ma w sobie całą furę takiej nikczemności. Aż w końcu starczy jedno słowo i już w nas coś pęka... Może jakaś błaha rzecz, co w spokojniejszym czasie byśmy jej nawet nie spostrzegli, a tak - to się rzucamy głową naprzód i robimy takie rzeczy, co byśmy na Boga Wszechmogącego przysięgali, że w ogóle byśmy ich nigdy w życiu nie zrobili.

Lew, który zjadł świętego na obiad, chyba przejmuje odrobinę tej jego świętości.

- Myślę, że one też kiedyś były bardzo ładne, ale teraz to trudno powiedzieć.
- Lepiej nie dałoby się chyba tego ująć.

Jak dość czasu minie, to człowiek prawie ze wszystkim żyć się nauczy.