Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisanie „pod cenzurę”, choćby się było nie wiem jak pozytywnie ustosunkowanym do rzeczywistości, może dać w efekcie tylko kłamstwo – w najlepszym razie stylizowane półprawdy. Pisarz godzący się na to nie jest wart nawet wątpliwego zaszczytu, jakim jest miano pisarza. Tylko literatura powstająca w warunkach zupełnej wewnętrznej niezależności może dać artystyczne świadectwo swojej epoce, może kusić się o wyciągnięcie wniosków z jej ludzkich doświadczeń.

W każdych warunkach można być wolnym, kiedy się zwalczy strach.

Okazuje się jednak, że nie da się uniknąć retuszów rzeczywistości, jeżeli chce się wyrazić prawdziwy sens i smak przeżycia.

Czy dożyję kiedy czasów, kiedy państwo-chwalstwo przestanie być obowiązującą religią?

Patrząc na dzieci, widzę je poddane nieświadomie żywiołowi przemijania, wobec którego wszystkie osiągnięcia są płonne.

Chaplin jest aktualny i niezbędny w każdym ustroju.