Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak każdy dokument opracowywany przez tak szacowne grono najwybitniejszych współczesnych teologów świata, każde zawarte tam słowo jest dokładnie wycyzelowane i wybrane, by spełniło postawione przed dokumentem zadanie W precyzji i krótkości formy zawrzeć całe bogactwo istoty poruszanego zagadnienia. Od kilku lat spotkają się dwa razy do roku w Rzymie Komisja analizuje bardzo dokładnie sytuację teologii w życiu Kościoła i pokazuje jej rolę w rożnych obszarach życia. Ten pierwszy garnitur mistrzów teologii prezentuje wachlarz wszystkich poglądów z jakimi styka się współczesną teologia. Każdy kontynent i każda wspólnota kościelna mają swoją własną drogę związana z określonymi uwarunkowaniami kulturowymi historycznymi. które powodują wielość i różnorodność myśli teologicznej. Jak jednak określa to dokument: teologia jest jedna choć uprawiana na różne sposoby. To, co też najważniejsze to, to, że jest ona zakorzeniona w pełnej łączności z Nauczycielskim Urzędem Kościoła, do którego w pełni przylega i którego przyjmuje jako swego przewodnika. To jest owa „podmiana podmiotu", o której wspomina Benedykt XVI. Już nie ja jestem, lecz mieszka we mnie Chrystus. Ale w tym ukryta jest wspólnotowość każdego z nas. Jesteśmy w Kościele jako jedna całość, nie ma możliwości bycia w jedności i łączności będąc poza. Tylko w Kościele i poprzez Kościół realizuje się prawdziwe uprawianie teologii, bo tylko Kościół jest wiernym depozytariuszem Chrystusowego objawienia. W tekście nie raz, choć może nie wprost, przywoływana jest zasada, że nie ma zbawienia poza Kościołem. I oznacza ona według autorów tyle, że to właśnie w Kościele mamy pewność i gwarancję, że jest pełnia objawienia i droga do Chrystusa wiedzie przez niego. Wszelkie więc ruchy i grupy kontestatorskie, które głoszą, że można iść swoją drogą bez wsparcia Kościoła niejako automatycznie stawiają się poza nim. Czym innym jest bowiem krytyka w ramach przyjętej płaszczyzny wzajemnego porozumienia i dialogu, a czym innym otwarty bunt wobec struktur Kościoła i jego nauczania. Dotyczy to również wielu teologów, którzy wyrastając z Kościoła opierają swoje poglądy na ataku na Kościół i już wtedy nie są częścią wspólnoty tylko przez swój zsubiektywizowny sposób wyłączają się z niej, bo pycha bierze górę, poczucie że moja teologia jest właściwa i autentyczna i odkrywcza. Brakuje im dystansu i krytycyzmu, chcą wolności, a tak naprawdę szukają nie Kościoła a siebie. Teologia ma zadania sięgania do źródeł, jakimi jest słowo Boże zawarte w biblijnym przekazie i do ojców Kościoła. Mając ich obraz przed oczyma i ich naukę, ale i przykład świętego życia mamy umocowanie i mandat do głoszenia Chrystusa. i tu znów jeśli schodzimy z prostej drogi i szukamy swojej, to rodzi się odstępstwo, a to powadzi do grzechu nieposłuszeństwa. Teologia oparta na czytaniu natury, chrystocentryczna i rodząca się w wierze to jedyna droga do celu. Wiara i teologia nie stoją w sprzeczności, lecz idą ze sobą razem i razem się wspierają. Teologia wyrasta z wiary. A wiarę jako dzieci Boże nosimy w sobie i odkrywamy dzięki łące. Łaska jest dana każdemu, nie każdy jednak chce ja przyjąć. Jej przyjęcie bowiem niesie ze sobą określone konsekwencje, a te wymagają zmiany własnego życia, czyli nawrócenia. Nie można przyjąć łaski i pozostać „starym człowiekiem”. Moment przyjęcia to moment narodzin dla Boga. I od tego rozpoczyna się nasza przygoda z Bogiem. Wśród członów Komisji jest również i nasz polski teolog, ks. Jerzy Szymik, który w duchu sugestii Benedykta, sam będąc poeta próbuje pokazać jak ważne jest w teologii również forma i sposób przekazu. Zwraca uwagę na niedocenianie roli poezji jako jednej z dróg współczesnego uprawiania teologii, gdzie teolog, to ktoś kto umie i zachwyca się pięknem i to piękno zawarte również w słowie przekazuje dalej.