Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Peter Mattei jest powieściopisarzem, dramaturgiem, reżyserem oraz autorem scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Niedawno nakładem wydawnictwa Pascal ukazała się najnowsza książka pisarza zatytułowana ,,Niebezpieczne gry’’. Jakie tajemnice skrywa w sobie tytułowa treść? Zapraszam do czytania. Trzydziestotrzyletni Eric Nye to dyrektor generalny od pomysłów w nowojorskiej agencji reklamowej. Do jego zadań należy uwalnianie firmy od zbędnego balastu, czyli mówiąc prościej zajmuje się redukcją etatów własnego działu, z czego czerpie niekłamaną przyjemność. Pewnego dnia sytuacja ulega diametralnej zmianie. Podczas jednej z imprez mężczyzna zabawia się z młodą, atrakcyjną dziewczyną. Na drugi dzień okazuje się, że nowa znajoma jest stażystką w jego agencji reklamowej. Eric zamierza natychmiast pozbyć się jej z pracy i z własnego życia. Nie wie jednak, że trafił swój na swego. Już wkrótce Sabine drastycznie zmieni jego życie. Jak przebiegnie owa transformacja i czy Nye wyjdzie z niej obronną ręką? Nie tego się spodziewałam. Byłam przekonana, że mam do czynienia z literaturą erotyczną, gdzie seks będzie figurował na pierwszym miejscu tymczasem jest to opowieść o socjopatycznym człowieku, który utknął w korporacyjnym piekle. Bez żalu odwalał czarną robotę za swoich szefów. Mimo to widać, że w głębi duszy posiadał jakieś skrupuły, które skutecznie tłumił za pomocą alkoholu, leków uspokajających, narkotyków oraz przygodnego seksu. To cena, jaką płacił za utrzymanie wysokiego stanowiska i niebotycznej pensji. Czy warto zatem tak się poświęcać? Autor umiejętnie poprowadził mnie przez świat, gdzie granice zacierają się między rzeczywistością, paranoją i kłamstwami. Kultura korporacyjna jawi się, jako jedna wielka farsa od złych pomysłów na nowe kampanie reklamowe po absurdalne procesy HR oraz bezsensowne procedury cięć i zwolnień. Ogółem, system rządzi nad człowiekiem. ,,Niebezpieczne gry’’ to bardzo specyficzna, pokręcona książka. Nie potrafiłam do końca się w niej odnaleźć. Przede wszystkim drażnił mnie ironiczno-filozoficzny styl życia głównego bohatera. To socjopata i hipster w pełnym wydaniu. Ciężko odpowiednio ,,odbierać’ na jego falach. Także drażnił mnie styl narracji. Momentami pełen refleksyjnych wywodów, bądź zawierający opisy w pewien sposób nic niewnoszące do głównego tematu. Akcja toczyła się raczej spokojnie i powoli, tylko czasami zdarzały się bardziej dynamiczne, zaskakujące momenty. Z kolei scen z seksem jak na lekarstwo i na dodatek były niezwykle powierzchownie przedstawione. Najbardziej nie przypadło mi do gustu otwarte zakończenie, które kompletnie jest bez sensu. Miałam wrażenie, jakby historia została przerwana w połowie i autorowi nie chciało się dalej jej dokończyć. Jeśli ktoś lubi pisać własne rozwiązanie to będzie miał spore możliwości, aby wyobrazić sobie dalsze pogmatwane losy Erica. Ja niestety nie czuje się w pełni usatysfakcjonowana i wolałabym jasny, konkretny epilog. Komu mogę polecić ,,Niebezpieczne gry’’? Każdy, kto jest zainteresowany tematyką współczesnego świata korporacji zyska wiele ciekawych doświadczeń z nią związanych. Osobiście średnio mi się podobało, ale ogólnie nie jest źle. Pewne grono odbiorców będzie zachwycone tą pozycją. To przewrotna satyra o działaniu międzynarodowej firmy, mobbingu, uzależnieniu, obsesji, złudności łatwego życia, jak również o naiwnie szczerej miłości i bolesnym upadku. Pokazuje, jak żarłoczny kapitalizm niszczy ludzi, którzy dla niego pracują. Tutaj ludzka godność i standardy moralne nic nie znaczą. Krótko mówiąc-to książka z drugim dnem, z której możesz coś wyciągnąć i czegoś się nauczyć. Wybór należy do ciebie.