Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nie mogę ci powiedzieć" Jakub Bączykowski To moje drugie spotkanie z książką Jakuba Bączykowskiego i było równie udane jak pierwsze. Wiedziałam już jakiego tła obyczajowego mogę się spodziewać, a i para bohaterów nie była też dla mnie żadną niespodzianką. Autor znów w interesujący sposób połączył elementy kryminału z tłem obyczajowym i dzięki temu stworzył bardzo realistyczną historię, która mnie ciekawiła do samego końca. Tajemnica stworzona wokół jednego z bohaterów rozbudzała ciekawość, i choć okazała się mniej spektakularna i mroczna niż oczekiwałam to nie byłam tym zawiedziona. Fabuła rozpoczęła się dość tajemniczo - impreza podczas weekendu w stolicy, dziwne wydarzenia, potem szpital i dużo zagadek do rozwikłania. Podobało mi się, że autor stopniowo odkrywał karty, powoli ujawniając te tajemnice. Znów (tak jak w pierwszej książce autora) poznałam parę bohaterów - Damiana i Łukasza, wokół których wszystko się kręciło. Postacie były bardzo realistyczne, pełne życia, a relacje między nimi, zwłaszcza wątek miłosny, zostały przedstawione z delikatnością i naturalnością, co zyskało moją aprobatę. Poboczne postacie też odgrywały ważną rolę w tej historii - przyjaciel Damiana, ojciec, matka i jej obecny partner, ciotka i wielu innych. Prowadzenie przez niektórych śledztwa na własną rękę jeszcze bardziej dodawało realizmu i włączyło u mnie tryb dedukcji. Dla mnie tak naprawdę była to bardziej opowieść o ludzkich losach, relacjach i trudnych wyborach, niż tylko thriller czy kryminał. Owszem, wątek kryminalny był tu dominujący, bo zagadkowa śmierć jednego z bohaterów była główną "ścieżką" tej historii. Jednak warstwa obyczajowa przepychała się łokciami na pierwszy plan. Myślę, że autor zasługuje na uznanie za stworzenie historii obfitującej w emocje, ale też dającej do myślenia nad wyborami młodych ludzi i potrzebą akceptacji społecznej dla inności. Na pewno sięgnę po kolejne książki autora licząc na ciekawą lekturę.