Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kanada – ponoć najlepsze miejsce do życia. Piszę w ten sposób, bo sam po trosze tak myślałem, mając gdzieś z tyłu głowy wyniki aktualnych badań. Według nich Montreal i Toronto są dwoma najlepszymi miastami do życia na świecie. Ale sięgnąłem po książkę „Autostrada łez” i długo zbierałem szczękę z podłogi. Jessica McDiarmid jest znaną kanadyjską dziennikarką, pochodzącą z terenów północno-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej, czyli zachodniej części Kanady. Tytułowa „Autostrada łez” to odcinek autostrady numer 16, który przebiega przez niezwykle trudny teren tego kraju, zamieszkiwany głównie przez Pierwsze Narody. Chociaż rdzennych mieszkańców jest tam dużo, to nie są oni traktowani w uprzywilejowany sposób. Według statystyk właśnie pierwsi mieszkańcy są częściej narażeni na przemoc. I ta dyskryminacja to pierwsze, co mocno rzuca się w oczy w tej opowieści. „Autostrada łez” to obszerny i skrupulatny opis przypadków zaginięć oraz morderstw, ale w połączeniu z historią kraju również opowieść o rasizmie i kolonializmie Kanady. Dlatego drugą wyraźnie widoczną kwestią w tej pozycji jest ogrom pracy autorki. Kilka lat zbierania materiałów, setki rozmów i osobiste zaangażowanie McDiarmid dodają tej i tak mocnej opowieści dodatkowych emocji. Trudno ich jednak nie odczuwać, skoro w każdym rozdziale spotykamy ogrom zła, skierowany w kobiety i dziewczyny z rdzennej ludności. A przytoczonych historii przez McDiarmid jest tak dużo, bo przez kilka dekad Pierwsze Narody spotykały się jedynie z obojętnością władz i służb. Jest więc „Autostrada łez” pozycją gorzką, wręcz studium dyskryminacji i pokazem (szkoda, że mocno skróconym) skutków kolonializmu. McDiarmid obala też tutaj mit wspaniałego państwa policyjnego, bo służby w tym kraju mają wiele za uszami. A młodociane kobiety nadal giną na autostradzie nr 16. Mocna, gorzka, otwierająca oczy pozycja, szkoda tylko, że trochę popsuta słabą redakcją polskiego tłumaczenia. Mimo to „Autostrada łez” bardzo zainteresowała mnie historią Kanady, którą zamierzam w niedalekiej przyszłości zgłębić.