Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dość pretensjonalna książka. Raczej taka pieśń pochwalna dla wspanialej autorki, która odkryła jedyną i słuszną prawęd. Książka składa się z 20 rozdziałów. Po większoęci z tytułów tych rozdziałów można spodziewać się co autorka chce nam przekazćc. Czytałam jednak dalej, bo myślałam, że mnie czymś oświeci, pomoże spojrzeć na pewne aspekty życia zupełnie inaczej. Jednak nie. Poradnik jest przewidywalny, momentami bardzo nudny. Dodatkowo w wielu miejscach autorka przeczy sama sobie. Wszystko to można było przekazać na maksymalnie 50 stronach. Taki poradnik każdy mógłby napisać. Nie wniosła nic do mojego życia. Jestem rozczarowana i nawet zniesmaczona, zwłaszcza po ostatnich dwóch rozdziałach. Przykładowa niespójność: każdy ma być sobą, ale mamy coś zrobic ze swoją nadwaga, no bo jak tak można. Nie uczy samoakceptacji i zdrowego myślenia o sobie, tylko podkreśla potrzeby wpisywania się w jakieś określone schematy. To już zakrawa o toksyczność. Mamy 2021 rok, zmienia się myślenie społeczeństwa, a mam wrażenie, że autorka pozostała w latach 2000. Narracja rodem z tanich magazynów sprzed 15 lat. Ale Rachel Hollins stara się wycisnąć do końca ze wszystkiego co sława jej przyniosła. Nie jest dla mnie wiarygodną pisarką. Zwłaszcza, że tak naprawdę zajmuje się wszystkim i niczym. Przereklamowana. Przerost formy nad treścią.