Spośród przesłanych przez Was propozycji wybraliśmy najciekawsze i przekazaliśmy je pisarce.

Dziś prezentujemy odpowiedzi, jakich udzieliła.

Jak podobało się Pani w Polsce? Czy jest coś, co wyjątkowo Panią u nas zachwyciło? Czy w przyszłości chciałaby Pani wrócić do naszego kraju?

Pokochałam Polskę! To było naprawdę ekscytujące, odwiedzić miejsce, w którym nigdy wcześniej nie byłam. Najbardziej podobała mi się wycieczka do miejscowości, w której urodził się Fryderyk Chopin – było tam tak spokojnie. W Stanach mieszkam w małym miasteczku, więc naturalnie jestem przyzwyczajona do takich spokojnych, cichych, sprzyjających kontemplacji miejsc. I tak, na pewno w najbliższym czasie odwiedzę ponownie Polskę, ale następnym razem chciałabym przyjechać z rodziną.

Wiem, że tak romantyczna i silna miłość jak Patcha i Nory zdarza się naprawdę, jednak zastanawiam się czy doświadczenia z własnego życia zainspirowały Panią do opisania historii tej wielkiej miłości i namiętności, czy też to tylko czysta wyobraźnia?? Myślę że takie uczucie trzeba przeżyć na własnej skórze, by móc je w pełni opisać.

We wszystkich moich historiach jest cząstka mnie – nie mogę temu zaprzeczyć. Zdecydowanie jestem romantyczką i gdy się w kimś zakochuję, to na dobre. Moją ulubioną częścią każdej książki jest właśnie wątek miłosny i myślę, że widać to w mojej twórczości. Zawsze staram się opisywać silną, opartą na chemii miłość pomiędzy bohaterami.

W Pani książce miłość połączyła osoby, które bardzo się różnią, które wywodzą się z innych światów, które tak naprawdę nigdy nie powinny się spotkać. Czy wierzy Pani w przeznaczenie?
 
Absolutnie! Ale wierzę, że możemy sami wybrać swoje przeznaczenie. Chcę przez to powiedzieć, że każdy z nas ma do odegrania w życiu istotną rolę, a realizacja tego celu będzie znacznie łatwiejsza jeśli będziemy sobie wzajemnie pomagać, rozwijać swoje talenty i, po prostu, będziemy starali się być lepszymi ludźmi.

Książkę napisała pani w narracji pierwszoosobowej. Wielu czytelników czytając książki z taką oto narracją utożsamia się z głównym bohaterem/ką . Czy są jakieś cechy, upodobania, uprzedzenia, które łączą Panią z Norą?

Nora i ja obie mamy kręcone włosy, ale poza tym nie wydaje mi się abym jako nastolatka była podobna do Nory. Byłam bardziej niemądra i skupiona na sobie. Ale, jak w przypadku wszystkich moich bohaterów, myślę, że i w Norze jest cząstka mnie, z której być może nie zdaję sobie sprawy. Stworzenie bohatera i nie danie mu czegoś z siebie, musiałoby być bardzo trudne.

Czy zakończenie w "Finale" było często zmieniane? A może już na początku pisania cyklu wiedziała pani, jak skończyć serię?

Miałam całkiem sprecyzowany pomysł na to, jak zakończyć całą serię, jeszcze zanim zaczęłam pisać książkę. Zawsze przed rozpoczęciem pisania tworzę szkic książki tak, żebym miała jakiś punkt odniesienia, podstawę dla całej historii. Szkic ten jest jednak zawsze bardzo ogólny i zmienia się wiele razy w miarę pisania.

Co czuła Pani, patrząc na ostatnie zdania "Finale", tuż po zakończeniu pisania cyklu?

Ulgę, że to zrobiłam! I tuż po niej niewiarę, że to już naprawdę koniec. Będę tęskniła za pisaniem o Norze i Patchu, Vee i Scotcie.

Na pewno miała Pani określony termin ukończenia części. Jak radziła sobie Pani z nim? Był to wyścig z czasem czy spokojne pisanie określonej działki codziennie?

Staram się pisać choć trochę każdego dnia, by nadawać sobie tempo. Byłabym bardzo zestresowana, gdybym czekała do ostatniej chwili z napisaniem całej książki. Ale naprawdę lubię pisać, więc czekam każdego dnia aż będę mogła iść do biura i bawić się moimi historiami.

Czy będzie Pani tęsknić za postaciami z sagi "Szeptem"?

Oczywiście, spędziłam z nimi prawie dziesięć lat (zaczęłąm pisać „Szeptem” w 2003 roku). Pożegnania zawsze są trudne.

Czy od najmłodszych lat próbowała Pani pisać? Zawsze marzyła o zostaniu pisarką, czy może zdarzyło się to pod wpływem impulsu: obudziła się Pani i postanowiła, że dzisiaj zacznie pisać?

Pamiętam, że chciałam zostać pisarką po obejrzeniu filmu “Miłość, szmaragd i krokodyl”. Miałam wtedy osiem lat. Ale po raz kolejny wróciłam do tej myśli dopiero w wieku dwudziestu czterech lat – to właśnie wtedy mój mąż podarował mi w prezencie urodzinowym kurs pisania.

Niektórzy pisarze, aby móc sprawnie pracować potrzebują ciszy i spokoju. Inni lubią tworzyć swoje dzieło, gdy naokoło jest głośno, słychać jakieś osoby, muzykę. Jak to jest z Panią? Czy pisząc słucha Pani swoich ulubionych piosenek, podgłaśniając na cały regulator czy woli Pani kubek gorącej czekolady lub herbatkę z cytrynką i ciszę?

Lubię ciszę. Myślę jaśniej, kiedy nic mnie nie rozprasza.

Jak Pani postępuje, kiedy napotyka Panią wewnętrzna, pisarska blokada, brak natchnienia?

Idę pobiegać, sprzątam dom, idę na długi spacer. Czasami udaję się w jakieś miejsce publiczne i podsłuchuję ludzi.

W jednym z wywiadów wspomniała Pani, że prowadziła pamiętnik. Czy myślała może Pani, o napisaniu własnej biografii? Bo wydaje mi się, że musiałoby to być bardzo ciekawe doświadczenie.

Ha! Cieszę się, że mogłoby to być interesujące. Ale nie, myślę, że zostanę przy fikcji :)

Egzemplarze książki "Finale" z autografem autorki ufundowane przez Wydawnictwo Otwarte otrzymują Marzin za pytanie o inspiracje do opisania miłości Nory i Patcha, Magdalena za pytanie o przeznaczenie oraz Sylwia Niemiec za pytanie o podobieństwa autorki do Nory.

Gratulujemy i dziękujemy za wszystkie nadesłane propozycje.