-
Artykuły
Czytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
206 -
Artykuły
Szpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6 -
Artykuły
Wyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego
2 -
Artykuły
„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!
2
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Grzech nieczytania
"Nieczytanie to więcej niż tylko rezygnacja z lektury. To autentyczna czynność, która pozwala wykształcić postawę chroniącą nas przed utonięciem w nieustannym zalewie nowo powstających książek. Przy takim założeniu zasługuje na to, by jej bronić, a nawet nauczać" - przekonuje Pierre Bayard w swojej książce o obliczonym na kontrowersje tytule Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało?. Wbrew pozorom nie skupia się w niej jednak na tym, jak mówić o książkach, których się nie przeczytało, lecz na tym, czym kierować się decydując co czytać.
Psychoanalityk i wykładowca literatury na Uniwersytecie w Paryżu, Pierre Bayard, rozbiera na czynniki pierwsze tabu nie-czytania. Jako fundament swoich rozważań stawia hipotezę, że istnieją książki, które nie tyle chcemy sami z siebie przeczytać, co jako osoby kulturalne i wykształcone chcemy - czujemy potrzebę/presję - przeczytać, by dopełnić swojego wizerunku osób kulturalnych i wykształconych. Książki, o których wszyscy słyszeli i które powinno się przeczytać, by mieć o nich własne zdanie. Nie chodzi tylko o klasykę, nie chodzi tylko o Ulissessa Joyce'a, ale również o głośne świeżo wydane książki, o których wszędzie się przez pewien czas czyta, słyszy, dyskutuje. Najnowszą publikacją tego ostatniego rodzaju wydaje się być na przykład Odrodzona - dzienniki Susan Sontag.
Pierre Boyard nie namawia do tego, by zarzucić czytanie samo w sobie, ale jest przeciwny poddawaniu się obowiązującym w danym czasie trendom, jeśli jest nam to w jakiś sposób nie w smak, czy pozornym, niewypowiedzianym wymogom, jakie stawiamy sobie często, by poczuć się bardziej kulturalnymi osobami, a niekoniecznie wynikającymi z obecnych potrzeb czytelniczych.
"Kulturalni ludzie wiedzą (...), że obeznanie w kulturze polega przede wszystkim na umiejętności orientowania się w niej. Bycie kulturalnym człowiekiem nie wynika z przeczytania konkretnej książki, lecz na zdolności wytyczenia sobie kierunku, drogi wśród książek tak, by umieć się w nich odnaleźć i umieć zlokalizować każdy element w odniesieniu do innego. Wnętrze książki jest mniej ważne niż jej postrzeganie lub, mówiąc inaczej, wnętrze książki polega na jej postrzeganiu, ponieważ to, co liczy się w książce, jest samą książką" - wywodzi Boyard.
Takim rozumowaniem tłumaczy, dlaczego czasem lepiej książkę tylko przejrzeć, zapoznać się z jej treścią niekoniecznie ją czytając, jeśli nas w pełni nie interesuje, za to by się w niej - jako człowiek obyty z kulturą - orientować i nie wyjść na totalnego ignoranta w czasie spotkania ze znajomymi.
Co sądzicie o takiej postawie? Trzeba wszystko przeczytać, by mieć uzasadnioną opinię o książce czy wystarczy zapoznać się z różnymi publikacjami na jej temat? Lubicie czytać to, co jest obecnie na fali czy wolicie poczekać, aż szum medialny przeminie, a nowość okrzepnie na rynku?
komentarze [21]
Co sądzicie o takiej postawie? Trzeba wszystko przeczytać, by mieć uzasadnioną opinię o książce czy wystarczy zapoznać się z różnymi publikacjami na jej temat? Lubicie czytać to, co jest obecnie na fali czy wolicie poczekać, aż szum medialny przeminie, a nowość okrzepnie na rynku?
jak mnie coś nie interesuje to watpie bym sięgnęła po jakies osobne publikacje na ten temat....
Riboq i Lab stoją blisko mojego punktu widzenia, choć, widzę, każde z nich z nieco innej strony.
W momencie przyjścia na świat nasza biała karta brudzi się. Ostatni czysty krzyk wydajemy jako zachłystujący się powietrzem bachorek i odtąd zawsze już wędrujemy przez życie określoną trasą. Różnymi ścieżkami, ale trasą określoną. Przez kulturę, w jakiej wyrośliśmy.
Dlatego...
@Riboq, nie nie. Każdy sobie sam tworzy pojęcie o literaturze, ale mając za punkt wyjścia już ustalony kanon, a nie nic.
Bayard mówił o człowieku kulturalnym, w tym temacie będzie nią osoba oczytana. No więc nie chodziło mu pewnie o kulturę wewnętrzną na podobieństwo kultury bakterii w jogurcie, samą dla siebie, a o postawę względem kultury zastanej, tej, która już...
Bardzo rzadko się zdarza, by moja ocena książki w pełni się pokrywała z opiniami innych, zwłaszcza sponsorowanych recenzentów.
Nie zaszkodzi wiedzieć, co jest uznawane za dobre, lub złe, i dlaczego, ale to tak jak z innymi rzeczami:
Nikt się dowie jak jemu smakuje, dopóki sam nie spróbuje. A kto z tego sam rezygnuje... takie inteligentne niedomówienie.
Fajnie Pierre Bayard powiedział, że ważniejsze od zapoznania się z treścią książki jest jej postrzeganie. Faktycznie, bo książki są jak bohaterowie dzieła pod tytułem "Literatura"; dobrze jest wiedzieć jaką dana książka-postać pełni rolę w całym dziele. I jak wiele pozycji nie odgrywa żadnej roli.
Racja, tylko... da się określić kto pełni ważną, a kto...
„Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.”
- Carlos Ruiz Zafón (z książki Cień wiatru)
Fajnie Pierre Bayard powiedział, że ważniejsze od zapoznania się z treścią książki jest jej postrzeganie. Faktycznie, bo książki są jak bohaterowie dzieła pod tytułem "Literatura"; dobrze jest wiedzieć jaką dana książka-postać pełni rolę w całym dziele. I jak wiele pozycji nie odgrywa żadnej roli.
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post
A ja usiłuję przeczytać niektóre ważniejsze, uznane tytuły. Najczęściej stanowią one pierwowzory tego, co dzisiaj szarpię z umiłowaniem. Nie chcę utknąć w fałszywym przekonaniu, że to co właśnie przeczytałam i lubię jest "taaakie odkrywcze" i "takie nowatooorskie", bo na bank nie jest. Ale to człowiek ze wstydem zauważa po latach. Ja właśnie zaliczam te "wstydziki" i staram...
Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej