Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bohaterka „Lata powyżej zera” to Anita Szymborska. Ma 13 lat. Jest rok 2001. Tragedia Word Trade Center. Będzin, osiedle wielorodzinne, szara rzeczywistość tuż przed zmianą praktycznie wszystkiego. Wielką zmianą. Już niby są komórki, ale jeszcze nie tak powszechne, obieg informacji jeszcze mało internetowy, muzyka na kasetach wciąż najłatwiej dostępna, a młodzież jeszcze nie ujednolicona -ma, w zależności od miejsca zamieszkania, różne doświadczenia i obowiązki.
Zaproponowana historia przez 10 lat od roku 2001 nie jest jednak odkrywcza, jest zbyt normalna. Tak było i wszyscy to pamiętają, więc dla mnie nie jest to jakiś szczególnie odkrywczy głos pokolenia (zwłaszcza po Gugułach i Stancjach Wioletty Grzegorzewskiej, np.)
Znam muzykę, która słuchała Anita, znam wydarzenia, które historycznie działy się obok niej.
Dzieli nas 12 lat, dużo, mało. Może dlatego wszystkie przedstawiane wydarzenia, sprawy i afery z jej życia były dla mnie tak oczywiste i zwyczajne, że naprawdę nie mam jakiejś wielkiej przyjemności czytania o nich po raz kolejny. Wydaję mi się, że każda młoda osoba jest na swój sposób naiwna i rozwydrzona i naprawdę dźwiga bagaż dorastania. Ok, w porządku, jak każdy - jakiś bagaż. Tylko w tych opowiadaniach nie widzę jednak dorastającej Anity. Jej działania czy myśli nie nabierają jakoś szczególnie wielkiego sensu czy motywacji, to cały czas są opisy zdarzeń. A przecież od 13 do 23 urodzin jest szmat czasu.

Bohaterka „Lata powyżej zera” to Anita Szymborska. Ma 13 lat. Jest rok 2001. Tragedia Word Trade Center. Będzin, osiedle wielorodzinne, szara rzeczywistość tuż przed zmianą praktycznie wszystkiego. Wielką zmianą. Już niby są komórki, ale jeszcze nie tak powszechne, obieg informacji jeszcz...

Rozwiń

Zwiń

Sammy ma starszego brata którym się musi opiekować – ten cierpi na autyzm i czasem wpada w szał, potrzeba mu wtedy uspokojenie i zrozumiena potrzeb. Sammy kradnie po domach, od roku jest bezdomny, teraz ma 15 lat, zostawiony wraz z bratem przez brutalnego ojca u ciotki, która nie czuła się odpowiedzialna za wychowanie dzieci bandziora.
Po sprzeczce z bratem Sam włamuje się do domu dziwnej rodziny i początkowo zostaje wplątany w szereg zwyczajnych domowych zajęć, najpierw obowiązków i przyjemności ale także jedzenia i ciepła którego nigdy nie zaznał od swoich rodziców. Chłopak nie chce robić tego co robi, okradać i bić się, chce mieć swój własny dom. Jeśli wcześniej byłby gotowy zaufać rodzinie, w której przypadkowo się znalazł, być może nie cierpiał by tak bardzo.
Ale historia musi się wydziać.
Sam jest bohaterski i altruistyczny, są w nim pokłady dobra, a zło wynika tylko z wielkiej miłości i potrzeby dbania o brata.
Świetna młodzieżówka. O odpowiedzialności i wyborach, o szlachetności i bezinteresowności.
Książkę otrzymałam od wydawnictwa Books4YA – bardzo dziękuje za dobrą lekturę.

Sammy ma starszego brata którym się musi opiekować – ten cierpi na autyzm i czasem wpada w szał, potrzeba mu wtedy uspokojenie i zrozumiena potrzeb. Sammy kradnie po domach, od roku jest bezdomny, teraz ma 15 lat, zostawiony wraz z bratem przez brutalnego ojca u ciotki, która nie czuła si...

Rozwiń

Zwiń

Nazwałabym „Czerwone oleandry” takim trochę rodzinnym thrillerem. Wszystko jest zazębione w sobie i dramat dotyczy, tak naprawdę, jednej rodziny. Osoby, które się pojawiają też są jakoś ze sobą powiązane. Niby postronne wydarzenia też mają swoje zawiązanie w tajemnicach tej jednej rodziny.
Żal mam tylko za jeden nie rozwikłany wątek, czy brak wytłumaczenia postępowania i motywacji ofiary.
Nie znam autorki z wcześniejszych jej książek, ale tą bardzo dobrze się czytało – przyjemna, krótka, satysfakcjonująca lektura.

Nazwałabym „Czerwone oleandry” takim trochę rodzinnym thrillerem. Wszystko jest zazębione w sobie i dramat dotyczy, tak naprawdę, jednej rodziny. Osoby, które się pojawiają też są jakoś ze sobą powiązane. Niby postronne wydarzenia też mają swoje zawiązanie w tajemnicach tej jednej rodziny....

Rozwiń

Zwiń

Pustostany, pustka, nuda i drętwota. Taki jest stan. Przynajmniej ten opisywany. Dodam jeszcze, że opisywany na szaro i dość neurotycznie. Przytłaczająco.
Odebrałam Pustostany trochę jak próbę literacką i może nie będą za bardzo obiektywna, ale ciut dla mnie była bohaterka i jej opis wyjadania sąsiadom z lodówek, jedzenia resztek, przerabiania ubrań.

Pustostany, pustka, nuda i drętwota. Taki jest stan. Przynajmniej ten opisywany. Dodam jeszcze, że opisywany na szaro i dość neurotycznie. Przytłaczająco.
Odebrałam Pustostany trochę jak próbę literacką i może nie będą za bardzo obiektywna, ale ciut dla mnie była bohaterka i jej opis wyj...

Rozwiń

Zwiń

Ludzka pamięć jest dziwna.
Ludzie są dziwni, krzywdzą siebie samych i kochają zbyt mocno. Zawierzają wiernopoddańczo. Stawiają na ostrzu noża. Budują ściany, palą mosty, a chcieliby być tymi najlepszymi. Siebie stawiają na pierwszym miejscu, a powinni się schować w myszą dziurę.

Ludzka pamięć jest dziwna.
Ludzie są dziwni, krzywdzą siebie samych i kochają zbyt mocno. Zawierzają wiernopoddańczo. Stawiają na ostrzu noża. Budują ściany, palą mosty, a chcieliby być tymi najlepszymi. Siebie stawiają na pierwszym miejscu, a powinni się schować w myszą dziurę.

Niepokojąco dobra fabuła, drażniąco abstrakcyjny ale doskonały dialog. Tu dzieje się wszystko, bardzo silne, gwałtowne emocje stykają się z codziennością wakacyjną wolnych ludzi.
Bohaterowie mają czas i przestrzeń oraz pieniądze, na to żeby podczas nieustającego urlopu trochę popracować, trochę zaznać przyjemności. Przede wszystkim mają przestrzeń, na to żeby się nie ograniczać. Korzystają z tego. Wolność, którą dają sobie bez ograniczeń nawzajem, szkodzi im dosłownie, jakby bez ram nie było możliwe szczęście wieczne.
W powieści jest namiętność i zniszczenie. Dosłowne i mięsiste. W słowach, w krótkich zdaniach, rzeczowe. Dobre. Bardzo dobre.
Zawsze uważałam Hemingwaya za mistrza. A w nowych tłumaczeniach jest rewelacyjny i zachwyca ponownie, nie wiem czy nie bardziej!

Niepokojąco dobra fabuła, drażniąco abstrakcyjny ale doskonały dialog. Tu dzieje się wszystko, bardzo silne, gwałtowne emocje stykają się z codziennością wakacyjną wolnych ludzi.
Bohaterowie mają czas i przestrzeń oraz pieniądze, na to żeby podczas nieustającego urlopu trochę popracować, ...

Rozwiń

Zwiń