Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coś czuję, że Krystian Stolarz może stać się jednym z moich ulubionych autorów kryminałów. Co prawda poznałam dopiero jedną jego książkę - „Zbawca”, ale wywarła na mnie tak pozytywne wrażenie, że na pewno będę śledzić dalszą twórczość pisarza.

Autor potrafi zaskoczyć czytelnika. Akcja powieści jest dynamiczna i pełna zwrotów. Czasami wydawało mi się, że wiem, co będzie dalej, a wtedy pisarz udowadniał mi, jak bardzo się myliłam. Nawet na sam koniec musiał wywrócić wszystko do góry nogami.

Kreacja bohaterów jest bardzo dobra. Zarówno Julia jak i Marcin niosą na barkach emocjonalny bagaż. Przeżyli w życiu wiele ciężkich chwil, co ukształtowało ich charaktery. Kobieta cały czas stara się udowodnić, że jej płeć nie czyni z niej gorszej gliny, Marcin nienawidzi całego świata i najchętniej wszystkie sprawy rozwiązywałby sam. Oboje są niesamowicie realni i wydają się prawdziwi.

Książka porusza również wiele ważnych i ciężkich tematów. Jednym z nich jest dyskryminacja kobiet w służbach mundurowych. Policja jest zdominowana przez mężczyzn, a policjantki bardzo często są traktowane jako słabsze i mniej inteligentne. Kolejnym problemem poruszanym w powieści jest alkoholizm, a także myśli samobójcze. Praca w policji jest niesamowicie stresująca i wymagająca. Jedna interwencja może wywołać olbrzymią traumę na całe życie. Niektórzy policjanci, którzy doświadczyli tragicznych widoków, sięgają po alkohol, inni borykają się z problemami psychicznymi, a kolejni zamykają się w sobie. Jest to ogromny problem w polskiej policji.

Serdecznie polecam Wam tę książkę, a ja idę nadrobić poprzednią. A może ktoś z Was zna już twórczość autora? Koniecznie dajcie znać.

Coś czuję, że Krystian Stolarz może stać się jednym z moich ulubionych autorów kryminałów. Co prawda poznałam dopiero jedną jego książkę - „Zbawca”, ale wywarła na mnie tak pozytywne wrażenie, że na pewno będę śledzić dalszą twórczość pisarza.

Autor potrafi zaskoczyć czytelnika. Akcja powieści jest dynamiczna i pełna zwrotów. Czasami wydawało mi się, że wiem, co będzie...

Ostatnio coraz częściej w moje ręce trafiają thrillery młodzieżowe i większość z nich jest naprawdę świetna. Żałuję, że jako nastolatka nie trafiałam na takie pozycje, bo być może szybciej zakochałabym się w tym gatunku.

Tym razem miałam przyjemność przeczytać „Bujdę” Agnieszki Kulbat. Jest to książka z dynamiczną akcją, która potrafi zaskoczyć. Fabułę cechuje nieprzewidywalność, bowiem bardzo często dzieją się rzeczy, o których nawet byśmy nie pomyśleli. Przyznaję, że zarówno mnie jak i bohaterce przyszło w pewnym momencie na myśl, że takie ciągi zdarzeń nie mają prawa wydarzyć się w prawdziwym życiu. Jednak mimo wszystko nie odebrało to realności tej powieści. Autorka bowiem przedstawiła poszczególne wydarzenia w wiarygodny sposób. Ponadto mamy tutaj wiele tajemnic, a różne wątki powoli tworzą spójną i logiczną całość.

Kalina jest osobą, której życie nie oszczędza. Dziewczyna stara się być silna i przetrwać, ale nie jest to wcale łatwe. Nie pogodziła się jeszcze z żałobą, a tu nagle staje się świadkiem morderstwa, które może być w pewien sposób powiązane z samobójstwem jej siostry. Momentami było mi jej bardzo żal. Smutek i desperacji czasami popychały ją do działań, które mogły skończyć się dla niej katastrofą. Doskonale ją jednak rozumiałam.

Książka porusza wiele trudnych tematów takich jak alkoholizm, samobójstwo, żałoba, gwałt czy morderstwo. Z tego względu książka dedykowana jest osobom powyżej 16 roku życia. Każdy z tych problemów został poruszony w sposób, który doskonale nakreśla jego powagę oraz związane z nim niebezpieczeństwo. Autorka świetnie sobie z tym poradziła.

„Bujda” okazała się świetną książką. Mimo ponurej atmosfery panującej w niej, bawiłam się przy niej rewelacyjnie. Co istotne - nieraz mnie zaskoczyła, co dla mnie jest ogromnym plusem. Na pewno sięgnę po kolejną powieść autorki.

Ostatnio coraz częściej w moje ręce trafiają thrillery młodzieżowe i większość z nich jest naprawdę świetna. Żałuję, że jako nastolatka nie trafiałam na takie pozycje, bo być może szybciej zakochałabym się w tym gatunku.

Tym razem miałam przyjemność przeczytać „Bujdę” Agnieszki Kulbat. Jest to książka z dynamiczną akcją, która potrafi zaskoczyć. Fabułę cechuje...

„Noc upadku” miała być ciekawą pozycją z rodzaju dark romantasy, ale czy rzeczywiście taka była? Czy spełniła moje oczekiwania?

Przyznam szczerze, że mam trochę mieszane uczucia względem tej książki. Z jednej strony bawiłam się przy niej naprawdę dobrze, z drugiej dostrzegam pewne jej wady, które podczas lektury świadomie ignorowałam.

Zacznijmy od kreacji bohaterów. Na początku była naprawdę ciekawa i dobrze poprowadzona. Później jednak coś się popsuło. Val z silnej, dzikiej kobiety zamieniła się w nieporadną istotę, która potrzebowała pomocy i ochrony potężnego mężczyzny. Rasso nagle postradał rozum, co byłoby ciekawym wątkiem, ale tutaj stało się to zbyt gwałtownie. Poza tym nie do końca rozumiem motywacje, jakie nim kierowały. Jedynie Read do samego końca pozostał opiekuńczym, odważnym i zaradnym sobą.

Najbardziej zawiedziona byłam wątkiem romantycznym. Mamy tutaj motyw przeznaczonych sobie osób. I naprawdę zapowiadało się to ciekawie, ale… wszystko było takie bez wyrazu, nagle. Przeznaczenie całkowicie zastąpiło jakiekolwiek budowanie relacji, przez co wszystko wypadło mało wiarygodnie.

Sama fabuła nie należy może do szczególnie oryginalnych czy skomplikowanych, ale dobrze słuchało mi się o poczynaniach bohaterów. Może nie śledziłam ich z zapartym tchem, ale byłam na tyle zaciekawiona, że przesłuchałam audiobooka na raz.

Podsumowując, nie jest to najlepsze romantasy, jakie w życiu czytałam, ale mimo to bawiłam się przy nim dobrze. Większość wad tej książki nie przeszkadzało mi w czytaniu i dopiero z perspektywy czasu wyraźniej je dostrzegam. W związku z tym ani nie polecam, ani nie odradzam Wam tej książki.

„Noc upadku” miała być ciekawą pozycją z rodzaju dark romantasy, ale czy rzeczywiście taka była? Czy spełniła moje oczekiwania?

Przyznam szczerze, że mam trochę mieszane uczucia względem tej książki. Z jednej strony bawiłam się przy niej naprawdę dobrze, z drugiej dostrzegam pewne jej wady, które podczas lektury świadomie ignorowałam.

Zacznijmy od kreacji bohaterów. Na...