Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://jeslikultura.blogspot.com/2016/05/niebezpieczne-kamstwa.html

Z Beccą Fitzpatrick miałam do czynienia po raz pierwszy przy serii Szeptem, niestety nie dokończyłam wszystkich części. Pamiętałam tylko, że autorka ta pisze lekko, dlatego skusiłam się na Niebezpieczne kłamstwa. O ile w Szeptem uderzyło mnie podobieństwo do Zmierzchu, to tutaj chcę wierzyć w to, że jest to coś świeżego, mimo że autorka posłużyła się pewnymi schematami. Bohaterka - Stella Gordon - kiedyś była Estellą Goodwinn. Musiała zostawić przeszłość za sobą, a wszystko przez znalezienie martwego człowieka w jej mieszkaniu. Została objęta programem ochrony świadków, dostała nową tożsamość, dom, drugą szansę. Ale czy zechce ją wykorzystać? Poznaje Cheta, któremu nie pozwala się zbliżyć przez to, że wciąż myśli o swoim chłopaku i o tym, czy żyje. Jak długo będzie potrafiła kłamać mu w oczy na temat tego, kim jest?

„Przez całe życie próbujemy uciekać przed własną przeszłością, ale nie zdajemy sobie sprawy, że jesteśmy z nią nierozerwalnie związani i nigdy nie zdołamy się od niej uwolnić.”

Na początku jej nie polubiłam. Była opryskliwa dla nowych ludzi, pyskowała, nie chciała się przyporządkować nowym zasadom tylko dlatego, że jej matka była zbyt zajęta ćpaniem by jakiekolwiek kiedykolwiek wyznaczyć. Wracała więc do domu kiedy chciała, zrobiła na co miała ochotę... W Thunder Basin trafia w ręce Carminy, która jest emerytowaną policjantką. Chce, by wracała do domu o ludzkich porach, znalazła pracę na wakacje i spróbowała być życzliwa dla innych. Już swojego pierwszego dnia w roli kelnerki trafia na zbyt pewnego siebie gnojka, któremu nie zamierza ulegać. Niestety, nie kończy się to na wylaniu napoju w twarz i niezapłaconym rachunku. Trigger kojarzy Stellę z jej poprzedniego życia w Filadelfii, ale nie wie skąd. Oznacza to dla niej możliwe niebezpieczeństwo...

Jeśli chodzi o wątek Stelli i Cheta - rozumiałam jej niezdecydowanie. Zostawiła za sobą chłopaka, z którym planowała zamieszkać i żyć długo i szczęśliwe; nie wiedziała czy żyje, czy ułożył sobie życie na nowo albo o niej zapomniał. Była rozdarta między tym, co było, a co mogła zyskać na miejscu... Najrozsądniejsze byłoby dla niej zostawić wszystko z przeszłości za sobą. Wiele osób chciałoby zacząć od zera, a ona dostała tę niepowtarzalną szansę... Czy zaufa Chetowi i zdradzi mu swój sekret? Czy poprawi swoje relacje z Carminą? Jakie są ich tajemnice?

Premiera tej książki już 11 maja i cieszę się, że zdążyłam poznać ją przed tym wydarzeniem, bo nie znałam prawie żadnych opinii na jej temat, a co za tym idzie - nie miałam żadnych oczekiwań. Nastawiłam się na lekko napisaną książkę i ją dostałam, dodatkowo jestem zaskoczona Beccą Fitzpatrick i tym, jak poprowadziła akcję w tej książce. Na początku byłam sceptycznie nastawiona, ale minęło mi to bardzo szybko.

Jeśli szukacie lekkiej książki z bohaterem, którego życie nie oszczędzało - polecam. Jest to historia o mocy przebaczenia, chęci życia w prawdzie z tymi, których kochamy najbardziej i odnajdywaniu się w zupełnie nowym otoczeniu. Nawet dobrze przy niej spędziłam czas i zachęcam Was do spróbowania zrobienia tego samego. Jedyne, co może Wam przeszkadzać to właśnie przesadzony bunt Stelli na samym początku i jej ironiczny charakter, ale pamiętajcie... Wszystko się kiedyś zmienia. Ona też.

„Strach i desperacja nie są jeszcze wystarczającymi powodami, by kogoś pokochać. Zrozumiałam, że prawdziwa miłość nie potrzebuje żadnego konkretnego powodu. Miłość to głęboka więź i pełne oddanie. Prawdziwa miłość powinna zapierać nam dech w piersiach i nigdy nie powinna zmuszać nas do postępowania wbrew sobie”.

http://jeslikultura.blogspot.com/2016/05/niebezpieczne-kamstwa.html

Z Beccą Fitzpatrick miałam do czynienia po raz pierwszy przy serii Szeptem, niestety nie dokończyłam wszystkich części. Pamiętałam tylko, że autorka ta pisze lekko, dlatego skusiłam się na Niebezpieczne kłamstwa. O ile w Szeptem uderzyło mnie podobieństwo do Zmierzchu, to tutaj chcę wierzyć w to, że jest...

Co byś zrobił, gdybyś znalazł w lodówce odcięte części czyjegoś ciała?

Po raz pierwszy z Alex Kavą spotkałam się około trzech lat temu, podobnie jak z kryminałami/thrillerami ogólnie. O ile Czarny Piątek zachęcił mnie wtedy do dalszego poznawania twórczości tej autorki, to przy Kolekcjonerze już tak dobrze nie było. Akcja rozpoczyna się od zakończenia pewnej sprawy Maggie - agentki FBI. Kobieta jest wykończona psychicznie i fizycznie, ma dosyć poważne problemy ze snem... Wiecie, raczej nie odpocznie sobie w takiej pracy. Poznajemy także nowe postaci - Benjamina Platta, Liz, jej ojca i innych. Największą sympatię wzbudziła we mnie Liz, która jest ratowniczką w straży przybrzeżnej. To właśnie jej ekipa odkryła lodówkę z torsem, stopą i rękami. Początkowo postać ta może wydawać się Wam zbyt wrażliwa jak na tę robotę, ale później wszystkie wątpliwości znikają. Nie polubiłam natomiast Scotta - naiwnego jak dzieciak właściciela zakładu pogrzebowego. Dodatkowe napięcie jest odczuwalne z powodu nadciągającego huraganu. W Kolekcjonerze znamy mordercę od początku, więc mamy jeden problem z głowy. Innym jednak staje się fakt, że trzyma się bardzo blisko z niektórymi naszymi bohaterami, a nawet nieświadomie z nim współpracują. Huragan to dla niego raj - zaginięcia ludzi są wtedy chcąc nie chcąc normalne.

"[...] jego nowe hobby przez innych nazywane są uzależnieniami. Musiał pogodzić się z faktem, że niczym nie zabije bólu. Są takie straty, takie braki, których nie da się wypełnić i zastąpić."

Spodziewałam się lekko napisanego thrillera, od którego nie można się oderwać, i właśnie to otrzymałam. Nie zauważyłam żadnych zgrzytów podczas czytania Kolekcjonera, przyjemności z czytania nawet nie odebrał mi wcześniej wspomniany przeze mnie fakt, że wiedziałam kto za całą sprawą stoi od samego początku. Owszem, jest tutaj pewna przewidywalność, jednak książka nie jest całkowicie pozbawiona fragmentów zaskakujących dla czytelnika.

Co byś zrobił, gdybyś znalazł w lodówce odcięte części czyjegoś ciała?

Po raz pierwszy z Alex Kavą spotkałam się około trzech lat temu, podobnie jak z kryminałami/thrillerami ogólnie. O ile Czarny Piątek zachęcił mnie wtedy do dalszego poznawania twórczości tej autorki, to przy Kolekcjonerze już tak dobrze nie było. Akcja rozpoczyna się od zakończenia pewnej sprawy Maggie...

Pragnę na samym początku zaznaczyć, że to moje pierwsze spotkanie z autorem - Piotrem Patykiewiczem. Wydał on już pięć książek, a mnie przyciągnęła akurat ta. Nie ukrywam, że oczekiwałam świetnej lektury, którą połknę w dwa, może trzy wieczory. Bo przecież autor ma już doświadczenie... Szkoda, że wyszło coś zupełnie innego. Co poszło nie tak? Dlaczego ta gwiazda nadziei na dobrą lekturę jednak zgasła po kilkudziesięciu stronach?

Nie będę się mocno zagłębiać w fabułę (z której mało co pamiętam, to o czymś świadczy). Główny bohater - Kacper - ma lat szesnaście, czyli jest rok młodszy ode mnie. Chłopak ma wyruszyć na wyprawę i nie może wrócić z niczym. Nie wątpię w to, że jego brat miałby - pisząc kolokwialnie - niezłą bekę, ponieważ kilka lat wstecz przyniósł do domu tłustego szczura. Kacprowi udało się uniknąć rozczarowania w wiosce - po tym, jak wraca ze szczurzą samicą (wraz z młodymi), teoretycznie stał się mężczyzną... Teoretycznie.

Tak samo teoretycznie chętnie poszukuję książek postapokaliptycznych. I nie powinnam mieć problemu z polubieniem niektórych bohaterów, ponieważ jesteśmy zbliżeni wiekiem. Nie wiem, czy mam jakiegoś książkowego PMS, ale książka Patykiewicza nie przypadła mi do gustu. Owszem, czyta się ją szybko (do około 200 strony? szłam jak burza), jednak autor nie pokazał niczego nowego, co by mnie zachwyciło. Ocenę trochę ratuje fakt, że znajdują się w książce ilustracje. Podsumowując krótko: są obrazki, jest zima, ale szału nie ma.

Pragnę na samym początku zaznaczyć, że to moje pierwsze spotkanie z autorem - Piotrem Patykiewiczem. Wydał on już pięć książek, a mnie przyciągnęła akurat ta. Nie ukrywam, że oczekiwałam świetnej lektury, którą połknę w dwa, może trzy wieczory. Bo przecież autor ma już doświadczenie... Szkoda, że wyszło coś zupełnie innego. Co poszło nie tak? Dlaczego ta gwiazda nadziei na...