Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna, wielowątkowa powieść, która przenosi czytelnika do XII-wiecznej Anglii. Zamki, lasy, królowie i biedacy. Wojna, walka o pokój, Kościół, korupcja, miłość i wiele, wiele więcej. Niesamowite, jak to wszystko zostało złożone w spójną całość przez autora.
Czytałem tę książkę i czułem się, jakbym oglądał serial. Na przestrzeni stron (lat) zmieniali się ludzie, zmieniała się akcja, ale zawsze było ciekawie. Rewelacja.
Polecam!

Świetna, wielowątkowa powieść, która przenosi czytelnika do XII-wiecznej Anglii. Zamki, lasy, królowie i biedacy. Wojna, walka o pokój, Kościół, korupcja, miłość i wiele, wiele więcej. Niesamowite, jak to wszystko zostało złożone w spójną całość przez autora.
Czytałem tę książkę i czułem się, jakbym oglądał serial. Na przestrzeni stron (lat) zmieniali się ludzie, zmieniała...

Męczyłem się. Akcja była dla mnie nudno-przytłaczająca. Na plus to, że po przeczytaniu tej książki zacząłem pisać zwięźle niczym Hemingway. I nagle maile w pracy są dwa razy krótsze. Nie powiem, że nie polecam, bo to pozycja z gatunku klasycznych, ale przeprawa nie jest łatwa. Moim zdaniem czuć, że dzieło się zwyczajnie zestarzało.

Męczyłem się. Akcja była dla mnie nudno-przytłaczająca. Na plus to, że po przeczytaniu tej książki zacząłem pisać zwięźle niczym Hemingway. I nagle maile w pracy są dwa razy krótsze. Nie powiem, że nie polecam, bo to pozycja z gatunku klasycznych, ale przeprawa nie jest łatwa. Moim zdaniem czuć, że dzieło się zwyczajnie zestarzało.

Jako wierny fan twórczości Amora Towlesa, po świetnych wspomnieniach związanych z lekturą „Dobrego wychowania” i „Dżentelmena w Moskwie”, z zapałem sięgnąłem po "Lincoln Highway". Po niełatwym przebrnięciu przez początkowe rozdziały powieści ze zdumieniem odkryłem, że historia w niej opisywana mnie w ogóle nie zainteresowała. Jakże się męczyłem, żeby dotrzeć do końca!

Z minusów. Do teraz zastanawiam się, dlaczego tak trudno przyszło mi przeczytanie tej pozycji. Może dlatego, że akcja powieści toczyła się wielotorowo i nie udało mi się w niej do końca osadzić. A może dlatego, że nie uosabiałem się z żadnym z bohaterów, a niektórzy, momentami lub cały czas (Duchess, pozdrawiam), irytowali mnie. To chyba było najgorsze, bo po prostu się z nimi nie polubiłem.

Z plusów. Bieg akcji potoczył się zaskakująco i to jest zdecydowanie jedna z większych zalet książki. Mam wrażenie, że wokół elementu nieprzewidywalności zbudowana jest cała narracja. Historie bohaterów i akcja były pełne przypadku. Przypadek był we wszystkim, czyhał na czytelnika za każdym przewróceniem strony. Z tego też wyniosłem naukę: życie potrafi być wielce nieprzewidywalne. Podobały mi się opisane historie ludzi - poszczególnych bohaterów lub osób z ich otoczenia – sprawiały bowiem, że podróżowałem z nimi w czasie i przestrzeni.

Język, którym operuje w „Lincoln Highway” Towles, jest jak zawsze piękny. Bogactwo opisów sytuacji, osób czy miejsc sprawia, że naprawdę można sobie dokładnie, ze szczegółami, wszystko wyobrazić. Rewelacyjną pracę wykonała Anna Gralak, tłumaczka książki. Moim zdaniem świetnie oddała to, co Towles chciał opowiedzieć. Myślę też, że pod kątem technicznym przetłumaczenie tekstu nie należało do najłatwiejszych.

Co z tego jednak, jeżeli historia nie chwyciła za serce?

Jako wierny fan twórczości Amora Towlesa, po świetnych wspomnieniach związanych z lekturą „Dobrego wychowania” i „Dżentelmena w Moskwie”, z zapałem sięgnąłem po "Lincoln Highway". Po niełatwym przebrnięciu przez początkowe rozdziały powieści ze zdumieniem odkryłem, że historia w niej opisywana mnie w ogóle nie zainteresowała. Jakże się męczyłem, żeby dotrzeć do końca!

Z...