Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest zwięzła i treściwa. Autor na początku przedstawia teorię a później opisuje konkretne przypadki. Inspirujące jest podejście autora do psychoterapii łączące hipnozę, kabinę floatingową, reakcje skórno-galwaniczne czy światłoterapię. Wieloletnie doświadczenie budzi szacunek.

Książka jest zwięzła i treściwa. Autor na początku przedstawia teorię a później opisuje konkretne przypadki. Inspirujące jest podejście autora do psychoterapii łączące hipnozę, kabinę floatingową, reakcje skórno-galwaniczne czy światłoterapię. Wieloletnie doświadczenie budzi szacunek.

Ciekawa pozycja. Zastanawiałam się jak rozumieć Autodestrukcyjnego Potwora(Ucznia) i Nauczyciela w kategoriach psychologicznych (Id, Superego?). Ale nie udało mi się. To jednak inny sposób opisywania rzeczywistości. Niewątpliwie Pani Beata ma dużo racji, jednak sporo jest w tym sztywności (takiego rysu obsesyjno-kompulsywnego). Bo cóż złego jest w zjedzeniu ciastka? Mówi o miłości do siebie, łagodności, a to zjedzenie ciastka opisywane jest z taką nienawiścią....

Ciekawa pozycja. Zastanawiałam się jak rozumieć Autodestrukcyjnego Potwora(Ucznia) i Nauczyciela w kategoriach psychologicznych (Id, Superego?). Ale nie udało mi się. To jednak inny sposób opisywania rzeczywistości. Niewątpliwie Pani Beata ma dużo racji, jednak sporo jest w tym sztywności (takiego rysu obsesyjno-kompulsywnego). Bo cóż złego jest w zjedzeniu ciastka? Mówi o...

Po przeczytaniu czuję dysonas. Jakim cudem tak utalentowany muzycznie człowiek może jednocześnie być tak pozbawiony empatii i wrażliwości? To jest poza? Czy prostactwo?

Po przeczytaniu czuję dysonas. Jakim cudem tak utalentowany muzycznie człowiek może jednocześnie być tak pozbawiony empatii i wrażliwości? To jest poza? Czy prostactwo?