Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cudowna książka, tylko tyle mogę powiedzieć. Trudno jej coś zarzucić, nawet jeżeli pod koniec dobija ciągłe wracanie do nałogu, to przecież nie mogę tego skrytykować, bo w końcu to autobiografia. Często płakałam, raz ze śmiechu, raz ze smutku, a to chyba wystarczy,a by udowodnić, że warto ją przeczytać, nawet jeżeli nie jest się fanem Red hotów.

Cudowna książka, tylko tyle mogę powiedzieć. Trudno jej coś zarzucić, nawet jeżeli pod koniec dobija ciągłe wracanie do nałogu, to przecież nie mogę tego skrytykować, bo w końcu to autobiografia. Często płakałam, raz ze śmiechu, raz ze smutku, a to chyba wystarczy,a by udowodnić, że warto ją przeczytać, nawet jeżeli nie jest się fanem Red hotów.

Co jest wyznacznikiem dobrej książki? Oryginalna fabuła, wybitny styl autora? "Buszujący..." nie ma ani tego, ani tego, ale przeczytałam tę książkę kilka dni temu, a wciąż o niej myślę. Większość narzeka tu na Holdena, a ja właśnie go pokochałam. Bo jest jednym z niewielu prawdziwych bohaterów, zaplanowany w najmniejszych szczegółach, z najdziwniejszymi odchyleniami, przemyśleniami. Sam Holden na początku wspomina, że do niektórych autorów chciałoby się zatelefonować i pogadać. Po przeczytaniu sama miałam ochotę zadzwonić do Salinger'a, nie wiem dlaczego, po prostu... Może książka nie jest wspaniale napisana, może nie ma nagłych zwrotów akcji, ale to nie znaczy, że jest zła. Dla mnie to chyba najważniejsza ze wszystkich które przeczytałam, bo coś wniosła do mojego życia.

Co jest wyznacznikiem dobrej książki? Oryginalna fabuła, wybitny styl autora? "Buszujący..." nie ma ani tego, ani tego, ale przeczytałam tę książkę kilka dni temu, a wciąż o niej myślę. Większość narzeka tu na Holdena, a ja właśnie go pokochałam. Bo jest jednym z niewielu prawdziwych bohaterów, zaplanowany w najmniejszych szczegółach, z najdziwniejszymi odchyleniami,...

Trudno zostać normalnym, gdy czyta się takie książki w podstawówce. Może byłam za mała żeby zrozumieć z niej coś więcej. Dopiero teraz zaczyna świtać, a więc niewykluczone, że przeczytam ją raz kolejny. Jednak mogę i bez powtórnego czytania powiedzieć, że to wspaniała książka. Zakochałam się w historii rodziny Corleone. Wszystkie opisy... po prostu jakby się było w danym miejscu, w danym czasie. To mnie właśnie urzekło. Okładka tej książki to jak drzwi do innego świata, otworzysz je, a świat rzeczywisty przestaje się liczyć. Nie za każdym razem ma się takie uczucie.

Trudno zostać normalnym, gdy czyta się takie książki w podstawówce. Może byłam za mała żeby zrozumieć z niej coś więcej. Dopiero teraz zaczyna świtać, a więc niewykluczone, że przeczytam ją raz kolejny. Jednak mogę i bez powtórnego czytania powiedzieć, że to wspaniała książka. Zakochałam się w historii rodziny Corleone. Wszystkie opisy... po prostu jakby się było w danym...