Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po obejrzeniu filmu poczułem niedosyt. Ciągłe aluzje do współczesnych mediów oraz bogatych, zainteresowanych tylko osobistymi trywiami społeczeństw nie doczekały się żadnej puenty. Postanowiłem sięgnąć po książkę, która wkrótce mnie zaskoczyła. Nie czytałem wcześniej recenzji. W niecałą godzinę po obejrzeniu filmu rozpocząłem lekturę spodziewając się dobrze skonstruowanej antyutopii. Zamiast tego otrzymałem genialnie napisany romans dla młodzieży, który daleko wykracza poza ramy gatunku. Lekka, przyjemna narracja podejmuje trudne tematy. Ukazuje zalety poświęcenia oraz odpowiedzialności, które pomagają nawet w najgorszych momentach oraz sprawia, że czytelnik czuje pogardę dla ludzi zainteresowanych jedynie trywialnymi aspektami życia, ignorantów ślepych na cierpienie innych. Tak jak oczekiwałem książka o wiele szerzej opisuje społeczeństwo Panem, nawet jeżeli są to informacje przemycane w kontekście osobistych przeżyć protagonistki. Zakończenie książki, jakkolwiek bardziej satysfakcjonujące niż to w wersji filmowej, nie było tym czego oczekiwałem. Na szczęście "The Hunger Games" to tylko pierwszy tom trylogii...

Czemu książka w języku polskim zatytułowana jest "Igrzyska śmierci" a nie "Igrzyska głodu"? Mam powody do podejrzeń, że gdybym sięgnął po tę lekturę w polskim tłumaczeniu, byłbym podobnie zdegustowany jego jakością, jak to miało miejsce wiele razy wcześniej.

Po obejrzeniu filmu poczułem niedosyt. Ciągłe aluzje do współczesnych mediów oraz bogatych, zainteresowanych tylko osobistymi trywiami społeczeństw nie doczekały się żadnej puenty. Postanowiłem sięgnąć po książkę, która wkrótce mnie zaskoczyła. Nie czytałem wcześniej recenzji. W niecałą godzinę po obejrzeniu filmu rozpocząłem lekturę spodziewając się dobrze skonstruowanej...

Google Maps, Second Life, Wikipedia, to tylko kilka wynalazków o których można przeczytać w tej niezwykłej powieści z 1992 roku. Upadek UE i USA, przejęcie kontroli nad światem przez korporacje i zorganizowaną przestępczość, pomiędzy którymi trudno dostrzec jakiekolwiek różnice. Świat pogrążony w katastrofie ekologicznej, przysypany śmieciami i pozostałościami po rewolucji technologicznej, zmierzający do samozagłady, to być może kolejne prawidłowe predykcje dotyczące naszej przyszłości. Mimo podjętej tematyki styl Stephensona pozostaje lekki, pełny humoru i ironii. Nietrudno dostrzec, że tak naprawdę autor opisuje współczesne mu problemy. To, że książka po 20 latach jest jeszcze bardziej aktualna oznacza, że żadne z opisywanych w niej problemów nie zostały przez społeczeństwo potraktowane poważnie i nie doczekały się rozwiązania.

Jestem programistą, zatem największe wrażenie wywarła na mnie fachowość z jaką Stephenson zabrał się za opis technologii oraz pracy informatyków. Jestem jednak pewien, że socjolodzy, religioznawcy i etnografowie będą równie zachwyceni. Oczywiście jak w każdej opowieści science fiction, nie wszystko jest tutaj faktem naukowym. Opis narodzin świadomości człowieka lub momentu w którym na świecie pojawiły się wirusy to czysta fikcja. Mimo tych i wielu innych niedociągnięć książka wywarła na mnie spore wrażenie. Dla mnie osobiście była to lektura bardziej wartościowa i znacznie bogatsza niż pierwsza trylogia Gibsona.

Jak zwykle książkę czytałem w oryginale. Nie wiem kto podjął się jej tłumaczenia na język polski, ale stanął przed bardzo dużym wyzwaniem. Nie sądzę aby nawet przy największym wysiłku i talencie tłumacza udało się zachować wszystkie podteksty ukryte w bogactwie nazw i neologizmów oryginału. Czytelników z zaawansowaną znajomością angielskiego zachęcam do przeczytania oryginału.

Google Maps, Second Life, Wikipedia, to tylko kilka wynalazków o których można przeczytać w tej niezwykłej powieści z 1992 roku. Upadek UE i USA, przejęcie kontroli nad światem przez korporacje i zorganizowaną przestępczość, pomiędzy którymi trudno dostrzec jakiekolwiek różnice. Świat pogrążony w katastrofie ekologicznej, przysypany śmieciami i pozostałościami po rewolucji...

Zwykle nie lubię czytać zbiorów opowiadań. Zbyt szybko się kończą, pozostawiając niedosyt. Po przeczytaniu całej książki pozostaje tylko wspomnienie wielu niepowiązanych historii i postaci, które wkrótce wywietrzeją z pamięci.

Są jednak wyjątki. Nawet po wielu latach wspominam niezwykłe opowiadania Williama Gibsona, czy też Jacka Dukaja. Oczywiście konkretne szczegóły każdej z historii uleciały z czasem, ale pozostało wspomnienie niepowtarzalnej i charakterystycznej atmosfery. Innymi słowy, w pamięci zachowały się emocje odczuwane podczas czytania.

Miłośnicy twórczości Murakamiego doskonale znają nastrój jaki potrafi on stworzyć za pomocą intrygujących scenerii lub tajemniczych wydarzeń. Trudno być obojętnym wobec oryginalnych postaci, tych całkiem zwyczajnych, wplątanych w niezwykłe okoliczności oraz tych fantastycznych.

Po latach nie będę pamiętał Pana Żaby... o przepraszam, Żaby. Mimo to, gdy być może, za jakiś czas poczuję się nikomu niepotrzebny, wspomnę nieznanego bohatera z Tokio. Gdy starość i śmierć zajrzą mi w oczy, pomyślę o kobiecie pływającej samotnie w opuszczonym basenie. Przy ognisku rozpalonym na plaży, doznam nagle uczucia pustki, a czytając bajkę moim dzieciom, zastanowię się, czy i ja nie jestem jedną z postaci w niej zawartych. A gdy opuści mnie ktoś bliski, no cóż, podobno Polska ma klimat bardzo zbliżony do tego na Hokkaido...

--

Książkę czytałem w języku angielskim. Zatytułowana jest "After the quake" i wydana przez Vintage Books. Polecam osobom uczącym się języka angielskiego.

Zwykle nie lubię czytać zbiorów opowiadań. Zbyt szybko się kończą, pozostawiając niedosyt. Po przeczytaniu całej książki pozostaje tylko wspomnienie wielu niepowiązanych historii i postaci, które wkrótce wywietrzeją z pamięci.

Są jednak wyjątki. Nawet po wielu latach wspominam niezwykłe opowiadania Williama Gibsona, czy też Jacka Dukaja. Oczywiście konkretne szczegóły...