Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ogromne rozczarowanie... niestety, rozczarowało mnie wszystko. przede wszystkim forma opowieści. rozumiem, że autor nie miał okazji bywać na wczasach czy koloniach, ale sposób przedstawienia słownego tej "nostalgii" trąca o prostactwo, nie tęsknotę.
po drugie - brak historii. ktoś powie, że przecież coś tam, gdzieś tam napomknięto o tym, czy innym ośrodku. jak dla mnie, zdecydowanie zbyt mało i zbyt płytko. rozumiem, że to miał być jakiś tam wytwór według jakiejś tam wizji... nie trzeba pisać opowieści historycznej, żeby nakreślić rys historii danego obiektu w ciekawy, współczesny i nawet nowatorski sposób. tutaj czytelnik został zignorowany i potraktowany jak ta ameba scrollująca instagrama i lajkująca "ładne zdjęcia", łykając najgorszą miernotę zlepka słów.
po trzecie - same zdjęcia. oczywiście, mogą być nostalgiczne i dla kogoś piękne. to, że większość z nich wykonywana była bezśnieżną zimą, wczesną wiosną czy późną jesienią - dla mnie również nie mają znamiona i klimatu "wczasów", kojarzących się z latem, z zielenią, ze słońcem. nie podważam profesjonalizmu, ale po prostu dla mnie zdjęcia są szare, ponure i kompletnie nie mają wczasowego, kolonijnego, tego dla większości mimo wszystko kolorowego i radosnego czasu.
bardzo trudno było mi czytać wymyślone opowiastki, którymi uraczył nas autor. miałam poczucie straty czasu, który mogłam przeznaczyć na inną, wartościową książkę. a mam już tak, że jak czytam, to czytam do końca, żeby dać nawet milion szans - tu niemal wszystkie zostały zmarnowane.
jest mi przykro, bo temat jest szalenie intrygujący i ma ogromny potencjał. pozostaje duży niesmak (te przekleństwa, śliskie teksty...) i ogromny niedosyt. SZKODA.

ogromne rozczarowanie... niestety, rozczarowało mnie wszystko. przede wszystkim forma opowieści. rozumiem, że autor nie miał okazji bywać na wczasach czy koloniach, ale sposób przedstawienia słownego tej "nostalgii" trąca o prostactwo, nie tęsknotę.
po drugie - brak historii. kt...

Rozwiń Zwiń