Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka posiada swoisty nastrój - melancholikom z pewnością sprawi przyjemność. Faktycznie dotyka kwestii takich jak czas i tożsamość. Czyta się lekko.

To terazw kilu zdaniach minusy. Pierwszą gwiazdkę odejmuję, ponieważ nie jest to dzieło wybitne - rzecz nie podlega dyskusji. Przytoczone już zagadnienie czasu i tożsamości nie jest realizowane - nazwijmy to - nader filozoficznie i poetycko. Drugą gwiazdkę odejmuję, gdyż zawiodłem się tym, iż była ona tak krótka. Autor zbudował malowniczy obraz i wytworzył blogi nastrój tylko po to, aby zaraz to wszystko zabrać. Ponadto samo zakończenie pojawia się trochę znikąd. Co gorsza, mimo że bardzo symboliczne, ale dla mnie lekko rozczarowujące zakończenie. Trzecia gwiazdka, bo w sumie najwięcej było tego klimatu w tej książce... Przewrotnie jednak podsumuję, iż dalej nie odejmowałem gwiazdek, ponieważ książka ta - przynajmniej po części - w człowieku pozostaje na dłużej.

Miłej lektury.

Książka posiada swoisty nastrój - melancholikom z pewnością sprawi przyjemność. Faktycznie dotyka kwestii takich jak czas i tożsamość. Czyta się lekko.

To terazw kilu zdaniach minusy. Pierwszą gwiazdkę odejmuję, ponieważ nie jest to dzieło wybitne - rzecz nie podlega dyskusji. Przytoczone już zagadnienie czasu i tożsamości nie jest realizowane - nazwijmy to - nader...

Książka ta w moim odczuciu nie jest ani szczególnie przenikliwa, ani też piękna, a już na pewno - i mocno to podkreślam - nie jest zaskakująca. Niestety tak się tę książkę rekomenduje na okładce. Słowo "przenikliwy" można rozpatrywać wielopłaszczyznowo, więc niech każdy sam się nim zajmie, chociaż akurat dla mnie, przy różnych odniesieniach (np. psychologicznym) takową się nie wydaje. Co do tego, że nie jest piękna, to może i nieambitny, prosty język, który zarazem nie proponuje żadnych - nazwijmy to - doniosłych myśli jest tego przyczyną. Nie zaskakuje, czy ktoś mógłby się nie zgodzić? Nie chcę sobie tego wyobrażać.

Rzeczywiście sam pomysł bardzo fajny przez co przygody osobliwej rodzinki można chcieć doczytać do końca. Nie mniej jednak wydaje się, iż jeśli nie miała być to książka dla dzieci lub młodzieży, to wykonanie zamysłu wraz ze swymi niegrzeszącymi erudycją parabolami filozoficznymi, które może i powinny urągać noblistom, jest kiepskie. Obstawałbym przy tym, że problem analogi biblijnych oraz mistyki liczby tkwi w miernym wydaniu.

Ponadto, nade wszystko irytującą rzeczą w książce są dialogi z Davidem. Co to za pomysł? To było naprawdę straszne i uprzykrzało lekturę. Może gdyby nie to, wówczas ocena doszybowałaby do 6/10...

Ode mnie 4/10. Jeżeli jakiegoś z fanów tak niska ocena ubodła, jest mu mnie żal, bądź ma zacięcie mesjanistyczne, to poproszę o polecenie czegoś co nie zawiodłoby moich ambicji (oczywiście z repertuaru tego autora).

Pozdrawiam.

Książka ta w moim odczuciu nie jest ani szczególnie przenikliwa, ani też piękna, a już na pewno - i mocno to podkreślam - nie jest zaskakująca. Niestety tak się tę książkę rekomenduje na okładce. Słowo "przenikliwy" można rozpatrywać wielopłaszczyznowo, więc niech każdy sam się nim zajmie, chociaż akurat dla mnie, przy różnych odniesieniach (np. psychologicznym) takową się...