Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cujo to nie jest arcydzieło literatury, powstawała gdy pisarz był na odwyku, widać w niej wyraźnie pewien ciężar towarzyszący mu w tym czasie.
Jednak spośród książek Kinga ta jedna najbardziej zapadła mi w pamięć, ponieważ panicznie boję się psów. A sięgając po nią, nie do końca zdawałam sobie sprawę z tego, co tam się wydarzy. Do tej pory - a przeczytałam ją ładnych parę lat temu - boję się, że ujrzę gdzieś w ciemności te przerażające oczy Cujo.

Cujo to nie jest arcydzieło literatury, powstawała gdy pisarz był na odwyku, widać w niej wyraźnie pewien ciężar towarzyszący mu w tym czasie.

Jednak spośród książek Kinga ta jedna najbardziej zapadła mi w pamięć, ponieważ panicznie boję się psów. A sięgając po nią, nie do końca zdawałam sobie sprawę z tego, co tam się wydarzy. Do tej pory - a przeczytałam ją ładnych parę...

Początkowo absolutnie nie tolerowałam tej części, ponieważ trochę brakowało mi tu postaci znanych z poprzednich tomów.
Po czasie jednak musiałam przyznać, że ta o wiele spokojniejsza i dojrzalsza Ania jest bardziej prawdziwa, przypomina bohaterki innych powieści tej autorki. A postać małej Elżbiety jest ujmująca.

Początkowo absolutnie nie tolerowałam tej części, ponieważ trochę brakowało mi tu postaci znanych z poprzednich tomów.
Po czasie jednak musiałam przyznać, że ta o wiele spokojniejsza i dojrzalsza Ania jest bardziej prawdziwa, przypomina bohaterki innych powieści tej autorki. A postać małej Elżbiety jest ujmująca.

Ania Shirley to moja pierwsza prawdziwa przyjaciółka - jakkolwiek irracjonalnie brzmi określanie tak postaci literackiej, tak własnie było. Pamiętam, że dostałam ją na Gwiazdkę w trzeciej klasie szkoły podstawowej, razem z Sienkiewiczowskim "W Pustyni i w puszczy". Jako dziecko pałałam ogromną miłością do zwierząt, więc lwy na okładce o wiele bardziej mnie zachęciły niż jakaś niewyraźna dziewczęca postać. Jednak po przeczytaniu pierwszego rozdziału zachorowałam na wciąż nieuleczalną alergię na Sienkiewicza. Kiedy pierwszy raz otworzyłam tę drugą książkę nie miałam pojęcia, że za chwilę poznam dziewczynkę, która odtąd przez najbliższe lata będzie towarzyszyła mi na każdym kroku...

Po prawie czternastu latach od tamtej Gwiazdki patrzę na tę książkę nieco bardziej krytycznym wzrokiem. Jednak nadal z dumą przyznaję się do tego, że kochałam "Anię z Zielonego Wzgórza" i tamto wydanie, niemiłosiernie 'sczytane' nadal stoi na mojej półce.

Dlatego trudno mi ją oceniać, właśnie przez ten sentyment. Znając jednak dalsze losy oraz pozostałe części tej serii wiem, że nie jest to moja najukochańsza część.

Ania Shirley to moja pierwsza prawdziwa przyjaciółka - jakkolwiek irracjonalnie brzmi określanie tak postaci literackiej, tak własnie było. Pamiętam, że dostałam ją na Gwiazdkę w trzeciej klasie szkoły podstawowej, razem z Sienkiewiczowskim "W Pustyni i w puszczy". Jako dziecko pałałam ogromną miłością do zwierząt, więc lwy na okładce o wiele bardziej mnie zachęciły niż...