Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężki klimat Warszawy. W zasadzie to takie drugie mroczne oblicze stolicy z ciekawym bohaterem, który w gruncie rzeczy w swoim mieście rodzinnym zostałby zwykłym małomiasteczkowym facetem ze średnią pracą, żoną, dziećmi, ble ble. Wybrał inne życie, "założył maskę" i robił wydawałoby się coś "strasznego". Pytanie w sumie czy tylko on był tym złym? Robił robotę jak każda inna w tej całej stęchliźnie. Fajnie to Jakub Żulczyk bez ceregieli pokazuje.
Serial dla mnie świetny do połowy, potem coraz gorzej. Za to książka trzymała lepszy poziom do końca.

Ciężki klimat Warszawy. W zasadzie to takie drugie mroczne oblicze stolicy z ciekawym bohaterem, który w gruncie rzeczy w swoim mieście rodzinnym zostałby zwykłym małomiasteczkowym facetem ze średnią pracą, żoną, dziećmi, ble ble. Wybrał inne życie, "założył maskę" i robił wydawałoby się coś "strasznego". Pytanie w sumie czy tylko on był tym złym? Robił robotę jak każda...

Świetna! Dobrze się czyta. Cieszę się, że nie widziałem wcześniej filmu więc wyobraźnia miała ambitniejsze zadanie. Co śmieszne, miałem skojarzenia z filmem "Żołnierze kosmosu". Nie wiedziałem zupełnie czego się spodziewać przez co książka trzymała mnie w napięciu do samego końca.
Ja mam wydanie z opowiadaniem "Chłopiec z Polski" i też mi się to opowiadanko spodobało - bo podobnie jak cała książka buduje ciężki klimat przyszłości ludzkości.
W środku trochę się dłuży stąd odejmuję gwiazdkę.
Mogę być nieobiektywny w tej ocenie bo to moje pierwsze SF.

Świetna! Dobrze się czyta. Cieszę się, że nie widziałem wcześniej filmu więc wyobraźnia miała ambitniejsze zadanie. Co śmieszne, miałem skojarzenia z filmem "Żołnierze kosmosu". Nie wiedziałem zupełnie czego się spodziewać przez co książka trzymała mnie w napięciu do samego końca.
Ja mam wydanie z opowiadaniem "Chłopiec z Polski" i też mi się to opowiadanko spodobało - bo...

Bardzo przyjemnie się czyta. Ja nie mając żadnego obycia z literaturą SF przeczytałem z wielkim zaciekawieniem czy w ogóle podołam przebrnąć 500 stron. I to było to. Książka uruchomiła sporo emocji: strach, smutek, ciekawość, często wywoływała banana na twarzy. Weir sprytnie te emocje przeplata. Bohaterowie drugoplanowi też nie w kij dmuchał.
Książka z pewnością czytelnikowi (nawet nie ogarniętemu w kosmicznej tematyce) wskaże miejsce człowieka w komosie.

Bardzo przyjemnie się czyta. Ja nie mając żadnego obycia z literaturą SF przeczytałem z wielkim zaciekawieniem czy w ogóle podołam przebrnąć 500 stron. I to było to. Książka uruchomiła sporo emocji: strach, smutek, ciekawość, często wywoływała banana na twarzy. Weir sprytnie te emocje przeplata. Bohaterowie drugoplanowi też nie w kij dmuchał.
Książka z pewnością...