Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Według mnie Lagercrantz podołał wyzwaniu i tak napisał tę książkę że gdybym nie wiedziała że jest ona innego autora,chyba bym się nie zorientowała i byłabym przekonana że to dzieło Larssona. Główni bohaterowie czyli Mikael i Lisbeth nie stracili na wyrazistości. Pozostali tacy jakimi stworzył ich Stieg. Ogólnie rzecz ujmując książka naprawdę na poziomie. Trylogię Larssona czytałam parę lat temu, lecz nie miałam problemu by z powrotem wkręcić się w klimat.

Ale przyczepić się muszę do jednego szczegółu: u Larssona Lisbeth co chwila była opisywana że pali papierosa, było to bardzo dla nie charakterystyczne, że siedząc przy komputerze paliła. U Lagercrantza tego szczegółu mi zabrakło. Ale to tak jak mówię, malutki szczególik :D

Według mnie Lagercrantz podołał wyzwaniu i tak napisał tę książkę że gdybym nie wiedziała że jest ona innego autora,chyba bym się nie zorientowała i byłabym przekonana że to dzieło Larssona. Główni bohaterowie czyli Mikael i Lisbeth nie stracili na wyrazistości. Pozostali tacy jakimi stworzył ich Stieg. Ogólnie rzecz ujmując książka naprawdę na poziomie. Trylogię Larssona...

Coś pięknego! Śmiało mogę stwierdzić że jest lepsza niż "Wołanie kukułki".
Takiego kryminału to ze świecą szukać. Czyta się jednym tchem.
Wątek relacji między Cormoranem a Robin mógłby się bardziej rozwinąć, co mam nadzieję nastąpi. Ten pocałunek dłoni na koniec i ta niezręczność u nich mogą być zapowiedzią czegoś ciekawego, czegoś co być może przeczytamy w trzeciej z części o Strike'u :)

Coś pięknego! Śmiało mogę stwierdzić że jest lepsza niż "Wołanie kukułki".
Takiego kryminału to ze świecą szukać. Czyta się jednym tchem.
Wątek relacji między Cormoranem a Robin mógłby się bardziej rozwinąć, co mam nadzieję nastąpi. Ten pocałunek dłoni na koniec i ta niezręczność u nich mogą być zapowiedzią czegoś ciekawego, czegoś co być może przeczytamy w trzeciej z...