Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętaj chłopcze, że człowiek rozumny zawsze woli stać na uboczu, gdyż świat znacznie lepiej widać, kiedy samemu jest się skrytym w mroku.

Pamiętaj chłopcze, że człowiek rozumny zawsze woli stać na uboczu, gdyż świat znacznie lepiej widać, kiedy samemu jest się skrytym w mroku.

Zawsze, kiedy cię długo nie widzę, zaczynam myśleć, iż to niemożliwe, byś była piękniejsza niż na konterfekcie, który noszę na sercu. A kiedy już stajesz przed moimi olśnionymi oczyma, nie mogę sobie darować, jak mogłem być tak głupi, aby obraz pomylić z jego niezrównanym pierwowzorem

Zawsze, kiedy cię długo nie widzę, zaczynam myśleć, iż to niemożliwe, byś była piękniejsza niż na konterfekcie, który noszę na sercu. A kied...

Tak rozpaczliwie pragnęła, żeby choć na nią zerknął, tak bardzo pragnęła ujrzeć prawdę w jego oczach. Prawdy nie ujrzała. Nie ujrzała nic. Nawet nie poczuła na twarzy jego oddechu. Usłyszała tylko, że się jej wyparł.

Tak rozpaczliwie pragnęła, żeby choć na nią zerknął, tak bardzo pragnęła ujrzeć prawdę w jego oczach. Prawdy nie ujrzała. Nie ujrzała nic. N...

Ciekawe, czy chociaż on mógł odpowiedzieć na pytanie: quis custodet ipsos custodes(Któż pilnować będzie samych strażników)?

Ciekawe, czy chociaż on mógł odpowiedzieć na pytanie: quis custodet ipsos custodes(Któż pilnować będzie samych strażników)?

(...) Żyła dla tej jednej wieczornej godziny, dla tych kilku chwil, które popychały ją ku przyszłości i ku ledwie ukształtowanym bolesnym uczuciom, których nie potrafiła ani wyrazić, ani zrozumieć. Przyjaciele którzy spacerują po Leningradzie w świetlistym zmierzchu. Nie mogła żądać i nie żądała od niego niczego więcej, mimo to podczas tej jednej, jedynej godziny po długim dniu pracy, kiedy serce omal nie wyskoczyło z jej piersi i kiedy brakło jej tchu, była naprawdę szczęśliwa.

(...) Żyła dla tej jednej wieczornej godziny, dla tych kilku chwil, które popychały ją ku przyszłości i ku ledwie ukształtowanym bolesnym uc...