Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy stanę przed obliczem Boga, powiem tylko jedno, co jest przeciwwagą dla całej reszty. Panie Boże, dałeś mi niezwykłą kobietę. I kochałem ją ponad życie!

Kiedy stanę przed obliczem Boga, powiem tylko jedno, co jest przeciwwagą dla całej reszty. Panie Boże, dałeś mi niezwykłą kobietę. I kochałem ją ponad życie!

Kiedy nadejdzie dzień nieuniknionego rozstania, jeżeli moimi ostatnimi słowami nie będą słowa "kocham cię", wiedz, że po prostu nie zdążyłem ich wypowiedzieć.

Kiedy nadejdzie dzień nieuniknionego rozstania, jeżeli moimi ostatnimi słowami nie będą słowa "kocham cię", wiedz, że po prostu nie zdążyłem ich wypowiedzieć.

- Mój ulubiony przykład przejęłam od pewnego jankesa. Nazywał się Williamson i pochodził, o ile mi wiadomo, z Nowego Jorku. Powtarzał to za każdym razem, kiedy zmieniałam mu opatrunek. – I cóż to było? – „O Jezu, w mordę, Chryste”.

- Mój ulubiony przykład przejęłam od pewnego jankesa. Nazywał się Williamson i pochodził, o ile mi wiadomo, z Nowego Jorku. Powtarzał to za każdym razem, kiedy zmieniałam mu opatrunek. – I cóż to było? – „O Jezu, w mordę, Chryste”.

- Drodzy umiłowani w Panu - rozpoczął ojciec Fodgen z lekkim czknięciem. - Czy bierzesz sobie tę oto kobietę... - spytał nagle kierując surowe spojrzenie w stronę Murphy'ego. - Nie! - krzyknął zaskoczony kucharz. - Nie cierpię kobiet! - Nie bierzesz? - Ojciec Fodgen zamknął jedno oko, a drugie oskarżająco wycelował w Maitlanda. - A czy ty ją bierzesz? - Nie ja, ojcze (...) Proszę spytać jego - Maitland wskazał na Fergusa. - Jego? Jesteś pewny? On nie ma jednej ręki - stwierdził ojciec Fodgen z powątpiewaniem w głosie. - Nie przeszkadza ci to gołąbeczko? - Nie! - krzyknęła Marsali (...) - Proszę kontynuować. - Och, tak - mruknął nerwowo ksiądz, cofając się o krok. - Cóż, w końcu nie przypuszczam, żeby to było jakąś przesz... przeszkodą. To znaczy, gdyby stracił narząd... Ale może jednak go nie stracił, prawda? - spytał niespokojnie Fodgen, gdy uświadomił sobie taką ewentualność. - Nie mogę udzielić ślubu, jeśli kawalerowi brak... To zabronione. (...) Ksiądz zerknął z ukosa na Marsali. - Imię - powiedział nagle. - Muszę znać imię. Nie mogę udzielić ślubu bez imienia... Jak i bez kutasa. Nie możecie się pobrać bez imienia. Nie możecie się pobrać bez kutasa. - Marsali Jane MacKimmie Joyce! - Tak, tak - mruknął pośpiesznie. - Oczywiście. Marsali. Mar-sa-lij. Właśnie tak. A zatem, czy ty, Mar-sa-lij, bierzesz tego mężczyznę... nawet jeśli brakuje mu ręki i prawdopodobnie również innych części ciała... - Tak! Ojciec Fodgen (...) usiłował powstrzymać kolejny atak czkawki, ale mu się nie udało. Błękitne oczy wycelowały w Fergusa. - Czy ty masz jakieś imię? Jak również żądany organ?

- Drodzy umiłowani w Panu - rozpoczął ojciec Fodgen z lekkim czknięciem. - Czy bierzesz sobie tę oto kobietę... - spytał nagle kierując surowe spojrzenie w stronę Murphy'ego. - Nie! - krzyknął zaskoczony kucharz. - Nie cierpię kobiet! - Nie bierzesz? - Ojciec Fodgen zamknął jedno oko, a drugie oskarżająco wycelował w Maitlanda. - A czy ty ją bierzesz? - Nie ja, ojcze (...) Pros...

Ułożyłam się na plecach i z przymkniętymi oczami ponuro zaczęłam liczyć owce. Były to jednak szkockie owce, które zamiast dać się policzyć, wesoło brykały po cmentarzu, beztrosko kopiąc w nagrobki.

Ułożyłam się na plecach i z przymkniętymi oczami ponuro zaczęłam liczyć owce. Były to jednak szkockie owce, które zamiast dać się policzyć, wesoło brykały po cmentarzu, beztrosko kopiąc w nagrobki.