Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spore rozczarowanie.
Początek książki jest całkiem niezły. Poznajemy Maria, czyli dobrze opisanego (może też i dlatego, że główny bohater bywa dla siebie dosyć surowy) zrozpaczonego utratą dziecka ojca, który traci też i żonę i wkręcą się w karierę zabójcy. Po kilku rozdziałach pojawia się pomysł udziału w wyjątkowym zyskownym napadzie i Mario z niego korzysta. Kolejna część książki to dosyć ciekawe opisy podróży do Meksyku, gdzie autor serwuje czytelnikowi sporą porcję elementów nadnaturalnych połączonych z naprawdę odstręczającym okrucieństwem i przemocą. Chociaż autor w pewien sposób tłumaczy obie sprawy (czyli te elementy nadnaturalne i przemoc) sposobem życia i folklorem Meksyku, to naprawdę trudno się pozbyć wrażenia, że jest to typowa "pornografia przemocy". Przekonanie czytelnika, że te brutalne fragmenty są po coś, bardzo szybko przenosi wniosek, że było to myślenie życzeniowe.
Końcówka jest zaskakująco niespójna z całością i wydaje się, jakby została napisana albo dopisana przez wydawcę.
I tyle. A tytułowy diabeł to chyba tak naprawdę zabrał ze sobą niespełnione obietnice autora...

Spore rozczarowanie.
Początek książki jest całkiem niezły. Poznajemy Maria, czyli dobrze opisanego (może też i dlatego, że główny bohater bywa dla siebie dosyć surowy) zrozpaczonego utratą dziecka ojca, który traci też i żonę i wkręcą się w karierę zabójcy. Po kilku rozdziałach pojawia się...

Rozwiń Zwiń

Chciałbym, żeby Quentin zachorował nagle na polskie kino klasy B. Gdyby tak się stało, to mógłby napisać błyskotliwą, wizjonerską recenzję "Klątwy Doliny Węży". W tym hipotetycznym tekście ciekawostki, historia tworzenia filmu i jego odniesienia (jeśli jakieś są) byłyby idealnie wymieszane z oceną filmu, gry aktorskiej i miejsca tego obrazu wśród całej polskiej kinematografii. Całość pewnie byłaby tak smakowita, że podczas czytania synapsy w głowie czytelnika reagowałyby na treść książki ekstatycznym tańcem.

Chciałbym, żeby Quentin zachorował nagle na polskie kino klasy B. Gdyby tak się stało, to mógłby napisać błyskotliwą, wizjonerską recenzję "Klątwy Doliny Węży". W tym hipotetycznym tekście ciekawostki, historia tworzenia filmu i jego odniesienia (jeśli jakieś są) byłyby idealnie wymieszane...

Rozwiń Zwiń

Rozczarowanie.
Niemal żadna z obietnic na okładce książki nie zostala spełniona. Pierwsze rozdziały są ciekawe, potem autor zapomina o tych ciekawych wątkach i angażuje się opisywanie życia głównego bohatera w stylu najgorszej literatuy young adult. Ostatni rozdział to natomiast zrobione na szybko zaszywanie wcześniej powstałych dziur....

Rozczarowanie.
Niemal żadna z obietnic na okładce książki nie zostala spełniona. Pierwsze rozdziały są ciekawe, potem autor zapomina o tych ciekawych wątkach i angażuje się opisywanie życia głównego bohatera w stylu najgorszej literatuy young adult. Ostatni rozdział to natomiast zrobione ...

Rozwiń Zwiń