Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Napiłeś się ze śmiercią” to przede wszystkim mile spędzony czas. Godziny przemyśleń, interpretacji słów bohaterów i analizy stanu mojego życia przy lampce wina. Oprócz tego, że ta książka nauczyła mnie czytać z przyjemnością, zatrzymała czas i pozwoliła mi odetchnąć, spojrzeć w lustro i zrobić sobie rachunek sumienia.
Dzięki tej książce nazwałem mój największy lęk. Wiedziałem o tym od dawna, ale potrzebowałem tej książki żeby nigdy więcej nie pozwolić na bierne uczestniczenie w moim życiu. Jako dziecko czułem, że mam większa kontrolę nad moim życiem niż obecnie. Już teraz jest wiele rzeczy, których żałuje; uczucie żalu jest ciężkie do zniesienia i niemożliwe do pozbycia się, wiem że umrę z żalem i tego najbardziej się boję. Nie samej śmierci, ale braku spełnienia.
Rachunek sumienia, próba pogodzenia się z popełnionymi błędami, wybaczanie sobie - to coś czego brakowało mi po odsunięciu się od Kościoła. Ta książka przypomniała mi że nadal tego potrzebuję. Pamiętam jedynie własne przewinienia - chciałem pamiętać aby motywować się do bycia lepszym człowiekiem, ale ten sposób jest toksyczny i niszczący. Staram się żyć bez kamienowania innych ludzi, ale nigdy nie pomyślałem że przesadzam z samokrytyką.
Przeanalizowanie tego, na co mam czas w życiu, a na co nie, jest kolejną rzeczą którą zainicjowała ta książka. Nie chce spędzić życia bezmyślnie. Czy jest dobre czy złe, czy będzie lepsze czy gorsze. Chciałbym przeżyć to życie, być świadomym własnych wyborów. Mindfullness jest czymś czego uczę się od kilku lat ale zawsze to skupiało się na małą skalę, skupiałem się na tym co jest teraz. To jest główny cel mindfullness, ale chce to robić ze świadomością, że moje całe życie składa się z nieskończonej liczby “tu i teraz”.
Naiwność, którą zachowałem z dzieciństwa pokazuje mi, że są ludzie którym warto otworzyć się, opowiedzieć własną historię, zaufać czy odłożyć tarcze, którą bronimy się, osłaniamy się przed błotem, którym jesteśmy na codzień obrzucani. Nigdy nie przestanę wierzyć, że ludzie są dobrzy, nigdy nie przestanę wierzyć że warto być bezbronnym i wystawionym na ciosy, pomimo że to duże ryzyko.
Sprawiedliwość jak i naiwność były pojęciami ,które zmieniły swoje znaczenie po przeczytaniu tej książki, dlatego pozwoliłem sobie o nich napisać. Chciałem również pokazać jak szeroki wpływ ta książka ma na mnie. Sprawiedliwość była jedną z najważniejszych cnót w mojej hierarchii wartości. Ale po zrozumieniu znaczenia tego słowa, rozdzieliłem go na dwa różne pojęcia jak zemsta i wynagrodzenie. Odrzuciłem jedno z nich. Często frustrowałem się,uhy kiedy złym ludziom delicta i crimina uchodziły płazem. Ale czy bez złych ludzi mogą istnieć dobrzy ludzie?
Przy tej książce czuję się jak w dobrym towarzystwie. Nie muszę się obawiać czy to co myślę jest poprawne, czy to co mówię odpowiednie. Stąpanie twardo po ziemi z głową w chmurach jest możliwe.
Nie potrafię napisać recenzji czy opinii o tej książce. Napisałem o tym, na czym się znam najlepiej - o własnym życiu, w sposób prosty ale szczery i otwarty. Opisałem moje przemyślenia i rzeczy których ta książka mnie nauczyła. “Napiłeś się ze śmiercią” wniosło wiele dobrego w moje życie i za to chciałbym podziękować autorce.

“Napiłeś się ze śmiercią” to przede wszystkim mile spędzony czas. Godziny przemyśleń, interpretacji słów bohaterów i analizy stanu mojego życia przy lampce wina. Oprócz tego, że ta książka nauczyła mnie czytać z przyjemnością, zatrzymała czas i pozwoliła mi odetchnąć, spojrzeć w lustro i zrobić sobie rachunek sumienia.
Dzięki tej książce nazwałem mój największy lęk....