Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zadziwiająco różni się podejście człowieka idącego do ataku i tego, który się jedynie przygląda - jeśli samemu nie trzeba umierać, wszystko wydaje się proste: naprzód!

Zadziwiająco różni się podejście człowieka idącego do ataku i tego, który się jedynie przygląda - jeśli samemu nie trzeba umierać, wszystko wydaje się proste: naprzód!

Podczas wojny człowiek traci wszystko, czym żył dotąd - rodziców, żonę, dzieci, majątek, książki, przyjaciół, swoje środowisko. Otrzymuje odzierający go z indywidualności mundur i broń, aby czynić zło. Jest bezbronny wobec dowódcy, prawie zawsze niesprawiedliwego i pijanego, który zmusza go do wybryków, gwałtów i zabójstw. Innymi słowy, człowiek traci na wojnie ludzkie oblicze i staje się dzikim zwierzem: żre, śpi i zabija.

Podczas wojny człowiek traci wszystko, czym żył dotąd - rodziców, żonę, dzieci, majątek, książki, przyjaciół, swoje środowisko. Otrzymuje odzierający go z indywidualności mundur i broń, aby czynić zło. Jest bezbronny wobec dowódcy, prawie zawsze niesprawiedliwego i pijanego, który zmusza go do wybryków, gwałtów i zabójstw. Innymi słowy, człowiek traci na wojnie ludzkie oblicze ...

Prawda jest tak, że każdy z nas jest pozostawiony sam sobie i bezradny... Więc zdarzają się jakieś katastrofy nieszczęścia i tragedie. Żyjemy w świecie szarpanym gwałtownymi wichrami, pełnym atakujących pasożytów.

Prawda jest tak, że każdy z nas jest pozostawiony sam sobie i bezradny... Więc zdarzają się jakieś katastrofy nieszczęścia i tragedie. Żyjemy w świecie szarpanym gwałtownymi wichrami, pełnym atakujących pasożytów.

Poszedłem do lekarza, lekarz mówi: proszę pić żelazo...Przyszedłem do domu, przepiłem żelazne łóżko, ale lepiej mi się od tego nie zrobiło...

Poszedłem do lekarza, lekarz mówi: proszę pić żelazo...Przyszedłem do domu, przepiłem żelazne łóżko, ale lepiej mi się od tego nie zrobiło...

Na początku wojny armia niemiecka weszła na nasze terytorium jak rozpalony nóż w masło. By zatrzymać jej pochód, nie znaleziono innych środków niż zalanie ostrza tego noża krwią. Stopniowo zaczął rdzewieć i tępić się, poruszał się coraz wolniej. A krew lała się i lała. Tak stopniały oddziały leningradzkich ochotników. Dwieście tysięcy najlepszych ludzi, kwiat tego miasta. W końcu nóż zatrzymał się. Był jednak solidny, cofnąć go nie było można. I przez cały 1942 rok krew lała się nadal, pomalutku nadżerając to straszliwe ostrze. Tak wykuwało się nasze przyszłe zwycięstwo.

Na początku wojny armia niemiecka weszła na nasze terytorium jak rozpalony nóż w masło. By zatrzymać jej pochód, nie znaleziono innych środków niż zalanie ostrza tego noża krwią. Stopniowo zaczął rdzewieć i tępić się, poruszał się coraz wolniej. A krew lała się i lała. Tak stopniały oddziały leningradzkich ochotników. Dwieście tysięcy najlepszych ludzi, kwiat tego miasta. W koń...