Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem fanką książek Jane Austen, ale „Opactwo Northanger” niestety mnie rozczarowało. Nie zapałałam szczególną sympatią do głównej bohaterki, która była bardzo naiwną i nieznającą życia osobą. Jej zachowanie było momentami nieco irytujące, nie miała własnego zdania i wierzyła w każde słowo, które padało ze strony nowo poznanych znajomych. Porównując Katarzynę do innych bohaterek powieści Jane Austen, muszę stwierdzić, że jest to mdła i nieciekawa postać. Nawet wybujała wyobraźnia nie dodała pannie Morland uroku, niestety w żaden sposób nie ujęła mnie swoim charakterem. Co do książkowego amanta, to również nie wyróżniał się niczym szczególnym, nie miał w sobie żadnej pasji lub jakiejkolwiek cechy, która natychmiast podbiłaby moje serce. Z pewnością daleko mu do pana Darcy’ego. Kreacja bohaterów mnie nieco zawiodła, a ich losy średnio mnie zainteresowały. Prawdę mówiąc, w książce niewiele się dzieje – bale i spotkania, które przebiegały według utartego schematu, później wyjazd i pobyt w opactwie, który nie dostarczył silnych wrażeń. Fabuła biegnie leniwie, akcja mnie nie porwała, jak było w przypadku innych powieści autorki. Teraz może coś pozytywnego: w książce nie brakuje odrobiny humoru, jest to nieco satyryczna i ironiczna powieść. Po raz kolejny Austen w bardzo umiejętny sposób przedstawia XIX – wieczną rzeczywistość pełną konwenansów i zwyczajów. Podsumowując, książkę mimo wszystko warto przeczytać i samemu wyrobić sobie zdanie, może ja po prostu nie potrafiłam dostrzec uroku tej historii.

Jestem fanką książek Jane Austen, ale „Opactwo Northanger” niestety mnie rozczarowało. Nie zapałałam szczególną sympatią do głównej bohaterki, która była bardzo naiwną i nieznającą życia osobą. Jej zachowanie było momentami nieco irytujące, nie miała własnego zdania i wierzyła w każde słowo, które padało ze strony nowo poznanych znajomych. Porównując Katarzynę do innych...

Zarys fabuły nie do końca mnie przekonywał, bo polityczne intrygi mało mnie interesują. Poza tym Anne Holt nie należy do moich ulubionych autorek kryminałów, ale postanowiłam dać szansę tej książce. Moje sceptycznie nastawienie okazało się być prorocze. Co za nuda! Mamy morderstwo, a potem tylko bełkotanie o niczym. Niby jest prowadzone śledztwo, potencjalni podejrzani, ale akcja ciągnie się jak flaki z olejem. Doczytałam do połowy, a potem tracąc już nadzieję na coś ciekawego i nieoczekiwanego, spojrzałam jedynie na koniec, aby dowiedzieć się, kto zamordował. Jestem rozczarowana i nie polecam. Jeśli macie ochotę na norweski kryminał, to proponuję książki autorstwa Jo Nesbo, jego powieści kryminalne są o wiele bardziej zajmujące. „W jaskini lwa” to naprawdę słabizna.

Zarys fabuły nie do końca mnie przekonywał, bo polityczne intrygi mało mnie interesują. Poza tym Anne Holt nie należy do moich ulubionych autorek kryminałów, ale postanowiłam dać szansę tej książce. Moje sceptycznie nastawienie okazało się być prorocze. Co za nuda! Mamy morderstwo, a potem tylko bełkotanie o niczym. Niby jest prowadzone śledztwo, potencjalni podejrzani, ale...

Okres II wojny światowej to nie tylko walki na froncie, okupacja, reglamentacja dóbr i zniszczenia, to również niepewność, strach, marzenia odłożone do lamusa, aby móc zmierzyć się z ponurą rzeczywistością i przetrwać. Jak w świecie pełnym bólu, cierpienia i niepewnego jutra odnaleźć choć odrobinę ciepłych uczuć i nadziei? Czy jest czas i miejsce na miłość pośród zgliszcz i śmierci? Jak sobie poradzić z utratą bliskiej osoby? Odpowiadając na te pytania, Mary Nichols stworzyła piękną i poruszającą historię, która wciąga już od pierwszych stron.

Helen to młoda dziewczyna, która żyje w zamożnej i arystokrackiej rodzinie. W czasie I wojny światowej za namową rodziców poślubia mężczyznę, którego ledwie zna. Nie czekało jej jednak szczęśliwe życie świeżo upieczonej mężatki, ponieważ zostaje opuszczona przez męża, który wrócił na front. W między czasie poznaje Oliviera, który stał się dla niej kimś więcej niż tylko przyjacielem. Jakie będą tego skutki? Mija ponad dwadzieścia lat. Poznajemy drugą bohaterkę – Laurę. Ma kochającą matkę, a praca pielęgniarki przynosi jej wiele satysfakcji. Trwa II wojna światowa, jednak w tym chaosie młoda dziewczyna odnalazła szczęście i miłość. W dniu ślubu otrzymuje tragiczną wiadomość, która zaważyła na jej dalszym życiu. Co łączy Helen i Laurę? W jaki sposób ich losy splotły się ze sobą?

Fabuła powieści jest osadzona w realiach II wojny światowej, która jest tylko tłem dla rozgrywającej się akcji. Autorka przedstawiła jedynie delikatny zarys działań wojennych, żadne daty, ani konkretne wydarzenia nie przytłaczają czytelnika, przede wszystkim chodzi o atmosferę tamtych czasów. W książce jest również widoczna różnica pomiędzy egzystencją w mieście, a życiem na wsi. Sam odgłos silników samolotów wpędzał w przerażenie, a ludzie nie wiedzieli, czy po wyjściu ze schronu po ataku bombardowania, nadal będą mieli dokąd wrócić. Na wsi codzienność toczyła się nieco innym rytmem, było bardziej bezpiecznie, a rolnicy nie mogli narzekać na brak żywności nawet mimo obostrzeń. Bez trudu można sobie wyobrazić kontrast między zniszczonym, pełnym gruzów Londynem, a spokojnym wiejskim krajobrazem, gdzie otaczająca zieleń koi i daje nadzieję. Autorka perfekcyjnie wprowadza czytelnika w tę rzeczywistość, ale na pewno nie można jej zarzucić długich i przynudnawych opisów.

Kolejną zaletą są sami bohaterowie, barwni i ciekawie wykreowani. Są to osoby z krwi i kości, pełni różnych emocji, marzeń i wstydliwych sekretów, którzy nadają większego realizmu powieści. Nie ma tu żadnej sztuczności, ale cały wachlarz intrygujących osobowości, postaci zostały dokładnie przedstawione i większość z nich na pewno zyskuje sympatię. Piszę większość, bo pojawiały się również złośliwe, nieuczciwe i nieczułe osoby, dzięki czemu powieść jeszcze bardziej zyskuje na autentyczności. Nie zabrakło również tajemnicy z przeszłości, która nadaje smaczku całej powieści. Z tym sekretem łączą się również przyjęte formy obyczajowe w tamtych latach. Autorka pokazuje, w jaki sposób niezamężna kobieta z dzieckiem może być odbierana przez społeczeństwo. Taka młoda dziewczyna zostaje skreślona, zepchnięta na margines, a dla rodziców staje się hańbą i ogromnym ciężarem, zwłaszcza w rodzinach bardziej zamożnych.

"Altana" pochłonęła mnie już od samego początku. Była to naprawdę miła odmiana po horrorach i kryminałach, które najczęściej czytam. Historia tych dwóch kobiet, jak i pozostałych bohaterów, bardzo mnie zainteresowała i z przyjemnością śledziłam ich losy. Radosne momenty przeplatały się ze smutnymi wydarzeniami i obawiałam się nieco zakończenia, ale taki rozwój wypadków w pełni mnie satysfakcjonuje. Jeśli macie ochotę na obyczajową powieść o wojnie i miłości, na piękną historię owianą mgiełką tajemnicy, złych wyborów i nadziei na lepszą przyszłość, książka Mary Nichols będzie doskonałym wyborem.

Okres II wojny światowej to nie tylko walki na froncie, okupacja, reglamentacja dóbr i zniszczenia, to również niepewność, strach, marzenia odłożone do lamusa, aby móc zmierzyć się z ponurą rzeczywistością i przetrwać. Jak w świecie pełnym bólu, cierpienia i niepewnego jutra odnaleźć choć odrobinę ciepłych uczuć i nadziei? Czy jest czas i miejsce na miłość pośród zgliszcz i...