Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To chyba jedyna gimnazjalna lektura, którą uczciwie przeczytałam. Zabawne, bo nadobowiązkowa. Petroniusz moim mistrzem.

To chyba jedyna gimnazjalna lektura, którą uczciwie przeczytałam. Zabawne, bo nadobowiązkowa. Petroniusz moim mistrzem.

Wyjątkowa książka.
Nie trzeba nikogo przekonywać o zdolnościach Ryszarda Kapuścińskiego, o tym jak wiele warte są jego reportaże i jak odważnym był człowiekiem. Bardzo podobało mi się bezpretensjonalne, obiektywne podejście do spraw politycznych, a także obyczajowych. Brak tu niejednokrotnie krzywdzących porównań, autor w pełni szanuje kulturę afrykańską i (ku mojej uciesze) nie neguje zbytnio europejskiej. Opisy przygód bohatera obfitują w realne emocje, nie wyglądają na mocno koloryzowane.
I właśnie to cenię w tej pozycji - prawdę. Albo inaczej: prawdopodobieństwo. Multum książek o Afryce przedstawia cukierkową rzeczywistość - biedne dzieci noszą wodę na głowach, cieszą się gdy biała Pani przyjeżdża i daje im czekoladki. Lub też odwrotnie - Czarni grabią samochód Białych zabijając pasażerów. No i oczywiście wszyscy są strasznie biedni: nie mają telefonów, biją się dzidami i jedzą piach. "Heban" pokazuje nie-podległą Afrykę, obnaża różnice stanów, gdzie jedni faktycznie "jedzą piach", a drudzy siedzą w prywatnym jacuzzi.
8/10 - Pewnie dałbym więcej, gdyby nie chwilami męczące opisy postaci i każdego zamachu. Albo: gdybym nieco bardziej interesowała się historią :)

Wyjątkowa książka.
Nie trzeba nikogo przekonywać o zdolnościach Ryszarda Kapuścińskiego, o tym jak wiele warte są jego reportaże i jak odważnym był człowiekiem. Bardzo podobało mi się bezpretensjonalne, obiektywne podejście do spraw politycznych, a także obyczajowych. Brak tu niejednokrotnie krzywdzących porównań, autor w pełni szanuje kulturę afrykańską i (ku mojej...