Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To cudowna, życiowa, motuwująca i mądra książka "Rzeka" debiutującej Karoliny Milik. Ciepła, piękna i wzruszająca historia o życiu, poszukiwaniu siebie, wewnętrznego spokoju, miłości, odwadze, wierze, dojrzewaniu, dokonywaniu zmian w swoim życiu, podróży przez najpiękniejsze zakątki świata, z nutą magii i odniesień do słowiańskości. Czytając historię Zoi mamy wrażenie, że to historie o nas samych, naszych emocjach, uczuciach, lękach. Ta historia uskrzydla. I daje nadzieję i motywację. Nie bójmy się marzyć i ryzykować, życie jest zbyt krótkie, by czegoś nie zrobić ze strachu czy innych przeszkód; bądźmy szczęśliwi, nie żałujmy że czegoś nie zrobiliśmy, realizujmy swoje marzenia.
"(...)życie jest jak rzeka - panta rhei. Czas mija, budzisz się pewnego dnia i zastanawiasz się gdzie minął ostatni tydzień, miesiąc, rok, dziesięć lat. Dlaczego więc nie zrobić z tego życia cudownego doświadczenia? Smutki, troski, wątpliwości przeminą, ale także radości, marzenia, okazje, ludzie. Dlatego bądź odważna i ciesz się z małych codziennych spraw, bo to one dają siłę i wytrwałość do realizacji marzeń. Piękno, inspirację i szczęście można znaleźć wszędzie, trzeba wiedzieć tylko jak patrzeć."
"Nie dam się zastraszyć samotności. Bo co w niej takiego strasznego? Że jest się wolnym, że nikt nas nie ogranicza? A może chodzi o strachu przed odpowiedzialnością za samodzielne podejmowanie decyzji? (...) lubię swoje towarzystwo i tak naprawdę nawet kiedy jestem sama, nigdy się nie nudzę (...) Jak ktoś ma się przypałętać, to się przypałęta, olać całą resztę (...) dużo lepiej być samej, niż z byłe kim. A jeśli w Twoim życiu akurat nie ma nikogo wartościowego, nie ma co marnować czasu na poszukiwania. Odpowiednia osoba sama się znajdzie, jeżeli będziesz robić to co kochasz i nauczysz się być szczęśliwa sama ze sobą. Wszechświat już o to zadba."
"Nie możemy pozwolić, aby ograniczenia innych ludzi czy ich podejście do świata nas przytłaczało i jeśli chcemy więcej, czujemy, że pragniemy czegoś innego od życia, to opinia innych nie powinna mieć dla nas żadnego znaczenia. Kiedy żyjemy w zgodzie z naszą dusza, to odczuwamy spokój, nie szukamy wtedy akceptacji bliskich nam osób."
Książkę czyta się jednym tchem. Miejsca które odwiedza Zoja są pięknie opisane, ma się wrażenie że jest się tam z nią. A rady, mądrości które Zoja udziela Alicji, ma się ochotę zapamiętać, przepisać, wyryć w sercu czy wytatuować. Bardzo fajne są odniesienia do słowiańskich wierzeń, przepisy na świętowanie czy magiczne receptury, życie blisko natury, dziś tak zapomniane przez nas, a jak bardzo mądre i idealnie pasujące do dzisiejszego świata, pełnego pośpiechu, materializmu. I na pewno jeszcze nie raz do niej wrócę.

To cudowna, życiowa, motuwująca i mądra książka "Rzeka" debiutującej Karoliny Milik. Ciepła, piękna i wzruszająca historia o życiu, poszukiwaniu siebie, wewnętrznego spokoju, miłości, odwadze, wierze, dojrzewaniu, dokonywaniu zmian w swoim życiu, podróży przez najpiękniejsze zakątki świata, z nutą magii i odniesień do słowiańskości. Czytając historię Zoi mamy wrażenie, że...

Znajomi namówili mnie na tą książkę. Nie jestem fanem tego typu historii. Może jestem już za stara na nią (mam tylko 28 lat;)) ale nie raczej nie zostałam jej fanką. Została napisana bardzo infantylnym językiem, a w części Hardina za dużo przekleństw. Może młodym to się podoba, przecież to książka o ich rówieśnikach i napisana dla nich. Poza tym relacje głównych bohaterów są nie do przyjęcia. Zwłaszcza, że nie zachowują się jak dorośli, ale jak dzieci w przedszkolu. Nie mogę zrozumieć, dlaczego Tessa tak się dała onotać. Oprócz miłości i sexu potrzeba w związku czegoś więcej. Inteligentna kobieta nie dała by sobą pomiatać. A facet ją poniża, traktuje jak przedmiot, który do niego należy, bez przerwy ją obraża, kontroluje, każe robić lub nie tylko to jemu się lub nie podoba, jest zaborczy, manipuluje nią, sxantażuje, stosuje ewidentnie przemoc psychiczną wobec niej i jest bardzo agresywny. To wygląda na toksyczny związek. A przede wszystkim nie potrafią ze sobą rozmawiać jak dorośli. Łączy ich wielka namiętność, ale brak szacunku i rozmów ze sobą. Nawet jeżeli chłopak ma problemy, to powinni to rozwiązać orzez prawdziwą i szczerą rozmowę oraz skorzystania z pomocy. Domyślam się, jak zakończy się cała seria, bo takich już było na pęczki. I książka mam nadzieję, nie zacheci młodych kobiet do szukania takich związków. Choć każdy marzy o takim pod względem namiętności i pożądania, ale należy pamiętać o szacunku do siebie samego.

Znajomi namówili mnie na tą książkę. Nie jestem fanem tego typu historii. Może jestem już za stara na nią (mam tylko 28 lat;)) ale nie raczej nie zostałam jej fanką. Została napisana bardzo infantylnym językiem, a w części Hardina za dużo przekleństw. Może młodym to się podoba, przecież to książka o ich rówieśnikach i napisana dla nich. Poza tym relacje głównych bohaterów...