Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętam jak z Szymkiem (i jeszcze z kimś) odwiedziłem księgarnię na naszym osiedlu.
Teraz jest tam szmateks. Ja byłem cały Niziurskim zalany. Jak świeca woskiem.
Pamiętam, że spytałem wtedy Panią (jaka ona była ładna, teraz miałaby Instagrama i świeciłaby swoją urodą przynajmniej na pół Polski), spodziewając się że nic nowego nie ma, czy jest jakaś nowa książka Edmunda Niziurskiego. Miałem za sobą Golę, Karlika i Wiktora Stopę - moje pierwsze lektury pod kołdrą w 2-3 klasie. Znałem Bosmana i Wieńczysława. Krwawy zachód słońca za wędzarnią. Wspaniałych, renklody szybko pochłaniane przez starszych kolegów. Fetyszystę! Mój Boże, fetyszystę znałem. Twierdzę Persil... Wiecie, znacie to - książka nieprzeczytana nigdy, nawet przez Żarłocznego Stefa...
I gdy ta Ładna Pani wtedy - 87?, 88? (niedługo po tym jak kupiłem Tańczącego Słonia Bahdaja i czytając całej klasie ominąłem słowo ‚cholernie' i przeczytałem czerwony cały jedynie 'jest zimno' zamiast 'jest cholernie zimno’) powiedziała, że jest nowa książka Niziurskiego. Podała mi ją. "Nieziemskie Przypadki Bubla i Spółki".
Do dziś, do dzisiaj mam dreszcze (Bubla czytałem 30 lat temu, gdy miałem 10+ lat).
Jedna z najpiękniejszych, niesamowitych opowieści mojego dzieciństwa. Uwaga dzieci - ta historia i Datsun, stają się coraz bardziej realni...

Pamiętam jak z Szymkiem (i jeszcze z kimś) odwiedziłem księgarnię na naszym osiedlu.
Teraz jest tam szmateks. Ja byłem cały Niziurskim zalany. Jak świeca woskiem.
Pamiętam, że spytałem wtedy Panią (jaka ona była ładna, teraz miałaby Instagrama i świeciłaby swoją urodą przynajmniej na pół Polski), spodziewając się że nic nowego nie ma, czy jest jakaś nowa książka Edmunda...