W kategorii dziennikarstwo w służbie publicznej Kapituła Nagrody Pulitzera przyznała najbardziej prestiżową nagrodę dziennikarską w Stanach Zjednoczonych dziennikowi „The Washington Post” – za „przekonująco opowiedziane i obrazowo przedstawione sprawozdanie z ataku na Waszyngton 6 stycznia 2021 roku”.

Celebrating a #PulitzerPrize win for Public Service @washingtonpost with @MAGolon @olearybill and Michael Williamson. #journalism pic.twitter.com/CV2jtB5Znd

— M Robinson Chavez (@mrchavezphoto) May 9, 2022

Kabul, bombardowania i policyjna przemoc

Dziennik „The New York Times” został wyróżniony w kategorii wiadomości międzynarodowe, za artykuły dotyczące cywilnych ofiar amerykańskich ataków lotniczych przeprowadzonych w Afganistanie, Iraku i Syrii. Redakcję nagrodzono również w kategorii wiadomości krajowe – za ukazanie mechanizmów policyjnych zatrzymań, które skończyły się śmiercią zatrzymywanych. Funkcjonariusze zwykle unikali kary.

Sukces świętowała też redakcja „Timesa” w Los Angeles, której korespondent otrzymał Pulitzera w kategorii najlepsze zdjęcia newsowe, za materiały przedstawiające zajęcie Kabulu przez talibów.

Przyznano ponadto siedem Nagród Pulitzera w dziedzinie literatury i muzyki.

Poznaj laureatów

W kategorii sztuka teatralna Pulitzera otrzymał James Ijames za „Fat Ham”, adaptację „Hamleta” Szekspira, której akcja rozgrywa się na grillu u rodziny Blacków na współczesnym Południu Stanów Zjednoczonych. Wśród finalistów znaleźli się również Sylvia Khoury („Selling Kabul”) i Kristina Wong („Kristina Wong, Sweatshop Overlord”).

W przypadku kategorii historia Kapituła uhonorowała nagrodą Nicole Eustace („Covered with Night”), a także Adę Ferrer („Cuba: An American History”). W finale znalazła się również Kate Masur za „Until Justice Be Done: America’s First Civil Rights Movement, from the Revolution to Reconstruction”.

Zwycięzcą w kategorii biografia wybrano książkę „Chasing Me to My Grave: An Artist’s Memoir of the Jim Crow South” autorstwa Erin I. Kelly i nieżyjącego już artysty Winfreda Remberta, który przeżył próbę linczu na wiejskich terenach Gruzji w 1960 roku i spędził lata w więzieniu. Zmarł w zeszłym roku, w wieku 75 lat. Pozycja wyprzedziła tym samym „Pessoa: A Biography” Richarda Zenitha i „The Doctors Blackwell: How Two Pioneering Sisters Brough Medicine to Women and Women to Medicine” Janice P. Nimury.

Pozycją nagrodzoną w kategorii poezja została „frank: sonnets” Diane Seuss. Utwory składające się na zbiór częściowo czerpią z korzeni autorki w wiejskim stanie Michigan. Zawierają też jej zaciekłą i liryczną refleksję na temat płci i klas społecznych, a także nadużywania substancji odurzających. Wśród finalistów znaleźli się również Mai Der Vang („Yellow Rain”) i Will Alexander („Refractive Africa: Ballet of the Forgotten”).

Raven Chacon został pierwszym rdzennym Amerykaninem, który zdobył Pulitzera w kategorii muzyka. Kompozytora doceniono za „Mszę bez głosu”. Chacon wyprzedził przy tym Andy’ego Akiho z „Seven Pillars” i Anne Leilehua Lanzilotti („with eyes the color of time”).

Congratulations to @raven_chacon and @PresentMusicMKE. #Pulitzer pic.twitter.com/MwgoHrnBJq

— The Pulitzer Prizes (@PulitzerPrizes) May 9, 2022

W kategorii literatura faktu zwyciężyła Andrea Elliott z książką „Invisible Child: Poverty, Survival & Hope in an American City”, zbudowaną wokół serii śledczej jej autorstwa opublikowanej na łamach „New York Timesa”, opowiadającej o bezdomnej czarnoskórej dziewczynie z Brooklynu. Elliott wyprzedziła Carlę Power („Home, Land, Security: Deradicalization and the Journey Back from Extremism”) i Joshuę Pragera („The Family Roe”).

Pulitzer w kategorii beletrystyka przypadł Joshui Cohenowi za „The Netanyahus: An Account of a Minor and Ultimately Even Negligible Episode in the History of a Very Famous Family” – komiczną powieść opartą na prawdziwej historii ojca byłego premiera Izraela, Benjamina Netanjahu, szukającego pracy w środowisku akademickim. Akcja „Netanjahus” rozgrywa się w latach 1959–60 i skupia się na żydowskim historyku z uniwersytetu, którego poproszono o pomoc w podjęciu decyzji: czy zatrudnić uczonego z Izraela. Książka została doceniona za mieszankę dowcipu i intelektualnej debaty na temat syjonizmu i tożsamości żydowskiej. Szansę na nagrodę mieli również Francisco Goldman („Monkey Boy”) i Gayl Jones („Palmares”).

Ukraińscy dziennikarze docenieni

Kapituła uhonorowała też ukraińskich dziennikarzy, nagradzając ich specjalnym wyróżnieniem, które, jak wyjaśniono, przyznawane jest jedynie w rzadkich przypadkach. W uzasadnieniu decyzji podkreślono ich „odwagę, wytrwałość i zaangażowanie w rzetelne raportowanie podczas bezwzględnej inwazji Władimira Putina na ich kraj i jego wojny propagandowej w Rosji”.

Zwrócono uwagę, że „pomimo bombardowań, uprowadzeń, okupacji, a nawet śmierci w ich szeregach”, ukraińscy dziennikarze „nie ustawali w wysiłkach, by przedstawić dokładny obraz strasznej rzeczywistości”.

Congratulations to the journalists of #Ukraine. #Pulitzer pic.twitter.com/jDP90egbgT

— The Pulitzer Prizes (@PulitzerPrizes) May 9, 2022