Costache Boerescu, surowy kierownik bezpieczeństwa publicznego, prawa ręka prefekta policji to człowiek tak samo wnikliwy, jak i uporządkowany. Surowością obejścia przeraża wszystkich podejrzanych i przesłuchiwanych, którym zdaje się czytać w myślach. W jednej tylko życiowej dziedzinie nie odniósł jak dotąd sukcesu – w życiu osobistym. Czy to praca czy charakter sprawiły, że brak mu jak dotąd towarzyszki życia? Costache jest zaprzyjaźniony z najznamienitszymi rodzinami Bukaresztu, nie wydaje się jednak, aby którakolwiek z córek czy sióstr przyjaciół przypadła mu do gustu na tyle, by rozemocjonować jego racjonalny umysł i serce. Jedyne do czego wydaje się być zdolny, to przyjaźń i troska, o namiętności nie może być mowy.

Iulia Margulis, córka szanowanego lekarza, pomimo wieku dwudziestu jeden lat nadal jest panną, jeśli nie powiedzieć dzieckiem. Jej sercem i marzeniami władają dość naiwne na pierwszy rzut oka przemyślenia, lektury o pięknych romansach w eleganckich miejscach i płoche obserwacje otaczającego ją świata. Jej naiwne serce bije szybciej dla jednego z bukaresztańskich młodzików – Alexandru. Ale jak to w czasach bez randek i ze sztywnymi zasadami towarzyskimi, o większości uczuć i rozterek Iulia pisze jedynie w swoim pamiętniku, zamiast przeżywać wzloty i upadki serca w rzeczywistości. Łączy ją za to głęboka więź z młodszym bratem, Jacquesem, który zdaje się być z powodu wątłego zdrowia rodzinnym oczkiem w głowie.

Nicu już jako ośmiolatek ma odpowiedzialną pracę – jest bukaresztańskim gońcem. Z dumą nosi symbol swojej profesji – czerwoną czapkę. Chłopiec przemierza wzdłuż i wszerz ulice miasta, obserwując ludzi, otoczenie, tajemnice i marząc. Jego mały zamknięty świat ukształtowany przez trudne dzieciństwo wydaje się być dziwny, nawet jak na chłopca uciekającego myślami od biednej chaty i chorej psychicznie matki alkoholiczki. Świat widziany oczami Nicu jest więc oderwany od rzeczywistości i pełen mrzonek o Marsjanach, opowieści o gołębiach i marzeń o wygranej w noworocznej loterii. Wspomnień o ukochanej babci, snów o lataniu, fantastycznych opowieści portiera bukaresztańskiej gazety o nowinkach wyczytanych w prasie.

Dan Kretzu – przybysz znikąd wkrada się w losy bohaterów niczym meteoryt, spadający z nieba wprost do równoległego, ziemskiego świata. Tajemnica jego pochodzenia i intencji porusza wyobraźnię całego miasta, w tym policji, która układa mozolnie puzzle kryminalnej tajemnicy. A Dan zastanawia się. Czy to umysł płata mu figle? Czy to przeszłość jest jego przyszłością czy przyszłość przeszłością? Jak ma żyć ze świadomością, że wie i nie wie zarazem, czy żyje naprawdę, tu i teraz w realnym świecie?

Costache, Iulia, Nicu, Alexandru i sam Dan Kretzu szukają wielu odpowiedzi i oczekują na mistyczny Nowy Rok. Co w ich życiu się zmieni? Jaki los ich czeka? Jak bardzo dziwny będzie świat w nowym tysiącleciu? Napięcie wibruje z każdą minutą zbliżającą naszych bohaterów do magicznej nocy Sylwestrowo-noworocznej.

Debiutancka powieść Ioany Pârvulescu jest tak nieoczywista jak wszystkie postacie w niej występujące. Trudno jednoznacznie nazwać je kryminałem, trudno sklasyfikować jako powieść obyczajową czy historyczną. Gdyby można porównywać książki do obrazów to ta z pewnością byłaby delikatną akwarelą z widokiem ośnieżonego Bukaresztu, gdzie rozmazane sylwetki tajemniczo kryją się na drugim planie uroku miasta. Gdzie w tle widzimy mgłę snującą się nad miastem, będącą jak obietnica tego co nadejdzie. Gdzie wszystko mówi o rozedrganym napięciu przełomu wieków, wiedzy i umysłów. W przededniu wieku XX-ego wszystko bowiem może się zdarzyć i to czuć w powieści Ioany od pierwszych do ostatnich jej stron.  

Joanna Jurzyk