W alternatywnym świecie, wykreowanym przez Annę Lange w jej debiutanckiej powieści, część ludzi rodzi się z pewnymi magicznymi zdolnościami: jedni przesuwania obiektów, inni rzucania uroków, uzdrawiania czy nawet rozmawiania ze zmarłymi, jak w przypadku tytułowego bohatera. Clovis LaFay pochodzi z rodziny od pokoleń parającej się czarną magią i choć sam swoich mocy używa ze szlachetnych pobudek, to czuje na sobie brzemię niesławnych dokonań bliższych i dalszych krewnych. Dlatego też z wdzięcznością przyjmuje zaufanie pozostałych bohaterów powieści: rodzeństwa Johna i Alicji Dobsonów. Alicja gotowa byłaby pewnie obdarzyć go więcej niż zaufaniem, jednak na drodze stają im społeczne konwenanse, różnice majątkowe, a wraz z rozwojem akcji również coraz poważniejsze niebezpieczeństwa.

Akcję powieści poznajemy z różnych punktów widzenia, co dodaje jej dynamiki. Dzięki żywemu, okraszonemu humorem językowi, kolejne strony pochłania się z rosnąca przyjemnością. Wielką zaletą książki jest doskonale oddany klimat epoki z elementami magii, która jest wprawdzie stale obecna, ale nie dominuje rzeczywistości. Głównym problemem nie są wcale duchy czy ghule, ale konflikty rodzinne i problemy społeczne, takie jak wykorzystywanie pracy dzieci, tuszowanie przestępstw przez ludzi z wyższych sfer czy brak dostępu kobiet do edukacji (magicznej).

Spodziewałam się, że książka o nekromantach, opętaniach i gwałtach będzie bardziej mroczna, jednak okazuje się, że od cmentarnego ghula o wiele gorszy może być przyrodni brat czy zdegenerowany kuzyn. Jednak mimo że książka nie spełniła do końca moich oczekiwań, czytało się ją niezwykle przyjemnie, jako bardzo udane połączenie fantastyki, kryminału i powieści historyczno-obyczajowej.

Agnieszka Kruk