Rama, główny bohater opowieści (znany czytelnikom z książki „Empire V”) zostaje wytypowany do bycia „nurkiem”. Wampir taki jest kimś znacznie wyżej stojącym w zorganizowanej hierarchii krwiopijców – staje się bowiem undead. Inna sprawa, czy jest to robota przyjemna; daje jednak ona pole do popisu... myślom. Rama bowiem cały czas stara znaleźć się odpowiedzi na nurtujące go pytania, często o charakterze filozoficznym. No i ma szansę poznać samego Draculę – a to już nie byle co.

Książka Pielewina daje do myślenia. A wręcz do niego zmusza każdego, kto po nią sięgnie. To bowiem nie jest „kolejna pozycja o wampirach” – to raczej traktat filozoficzny z wplatanymi weń wątkami fabularnymi. To też swoista satyra na współczesną Rosję, jakże momentami w swej konstrukcji podobna do dzieła Bułhakowa. To wszystko oznacza jedno – „Batman Apollo” nie każdemu do gustu przypadnie; nie każdy też ją zrozumie. Warto jednak się pokusić o jej przeczytanie, gdyż na tle mnóstwa mizernych pozycji książkowych błyszczy niczym diament. Pozwala bowiem na to, co w lekturze jest najważniejsze – na wyciąganie własnych, nienarzuconych wniosków. Przy okazji daje też mnóstwo frajdy z obserwowania wewnętrznych zmian głównego bohatera, który z każdą stroną zaczyna coraz więcej widzieć i coraz więcej rozumieć. Aż do samego końca, który nie przynosi mu oczekiwanego ukojenia. A przynajmniej ostatecznego. 

To książka pełna zagadek, wątpliwości i poszukiwania odpowiedzi. To książka, której może nie czyta się „od deski do deski”, ale która nieczytana przyciąga niczym magnes. W końcu to książka, którą każdy, kto ma wątpliwości, powinien przeczytać. Bo warto.

Bartek `barneej` Szpojda