Gdyby „Szacunek ulicy” skierowany był do czytelników dorosłych, pozycja ta nie wyróżniałaby się niczym szczególnym, a niejednego by pewnie zanudziła. Jednak jest to książka zakatalogowana jako literatura dziecięca/młodzieżowa i jako taka spisuje się wcale nieźle. Zachęcająca okładka to dopiero początek zalet, bo mamy tu zarówno wyważony język, jak i tematykę, która uczy, ale nie poucza. Płynie z niej motto, ale nie jest utrzymana w tonie moralizatorskim. Język bardzo sprytnie trzyma się bezpiecznej granicy, na której nadal będzie ciekawy i - przede wszystkim - rozpoznawalny dla dzieciaków, które będą mogły się z nim identyfikować, ale jednocześnie unika wulgaryzmów, zastępując je zwrotami, które już od jakiegoś czasu, przestały budzić powszechny sprzeciw.

50 Cent czyli Curtis James Jackson III nie napisał książki o sobie. Inspirował się jedynie własnym dzieciństwem i zwraca uwagę na to, z czym mogą borykać się młodzi ludzie. Przemoc, strach mylony z szacunkiem i pogoń za markowymi rzeczami, to tylko niektóre z poruszanych w „Szacunku ulicy” problemów. 50 Cent pokazuje w swojej książce, że szkoła to nie tylko nauczyciele mający ocenić postępy dzieci w edukacji, ale w głównej mierze wielkie zbiorowisko rówieśników, wśród których znajdą się zarówno tacy, z którymi z chęcią usiądziemy przy stoliku podczas posiłku, jak i tacy dla których każde nasze potknięcie będzie pożywką dla niewybrednych żartów i obelg. Rodzice często zapominają, że inne dzieci potrafią być niekiedy bezlitosne (inna rzecz, że zazwyczaj przykład idzie z góry) i często źle interpretują u swoich pociech brak apetytu lub pyskowanie.

Im dłużej się zastanawiam nad „Szacunkiem ulicy”, tym głębszą książką się okazuje. Jest tu zarówno konflikt z rodzicem, jak i z rówieśnikami. Uciekanie się do przemocy i pierwsze, młodzieńcze zauroczenie. Są tu rozwijające się fascynacje, które mogą stanowić niezły fundament dla poważnego hobby, lub nawet zawodu w przyszłości. Jest także strach przed opinią publiczną. Strach, któremu ulegają zarówno dzieci, jak i dorośli. Jest w końcu walka o szacunek, ale nie tylko ten przysłowiowy już „szacunek ulicy”. Walka toczy się bowiem o szacunek do rodziców i ten, który chciałoby się wyczuwać od nich, szacunek dziewczyny, która wpadła nam w oko i szacunek kolegów, przed którymi drży cała szkoła. Jednak wbrew pozorom „Szacunek ulicy” to od początku do końca, w głównej mierze walka o szacunek do samego siebie.

Muszę przyznać, że choć lektura nie była wymagająca, to w kilku przypadkach udało się autorowi zaskoczyć mnie - czytelniczkę. Było to pozytywne zaskoczenie, bo byłam pewna, że po literaturze młodzieżowej nie mogę się spodziewać nic, czego sama bym nie przewidziała. Jednak - co tu ukrywać - literatura jest jak życie, a życie zaskakuje zarówno tych małych, jak i dużych. Czy kiedyś, w przyszłości podsunę tę książkę mojemu dziecku? Niewykluczone, bo choć literatura polska może pochwalić się wieloma świetnymi książkami młodzieżowymi, to „Szacunek ulicy”, na pewno w wielu przypadkach będzie łatwiejszy do przyswojenia dla młodego czytelnika. Poprzez język, w którym się odnajdzie, poprzez krótkie rozdziały, które nie będą dla niego męczące i nawet poprzez rysunki, które dla 12, 13-latków będą dodatkowym atutem.

Również rodziców zachęcam do sięgnięcia po „Szacunek ulicy”. Zajmie im to jeden wieczór, a być może uda im się nawiązać kolejną, dodatkową nić porozumienia ze  swoim dzieckiem. A tych przecież, jak wiadomo nigdy za wiele. Chcielibyśmy, aby nasze pociechy miały to, czego my nie mieliśmy, aby nie popełniały błędów, które my popełniliśmy. Niejednokrotnie z tych pragnień powstają utwory, które nie tylko są ich zapisem, skierowanym do konkretnej osoby, ale nabierają charakteru bardziej uniwersalnego. Taką książkę, z przestrogą, ale i nicią zrozumienia dwóch stron napisał 50 Cent. Taki wiersz napisał kiedyś dla swojego syna autor „Księgi Dżungli”, choć można go zacytować niejednemu dorosłemu:

Jeżeli pokory zniszczyć nie zdoła tłumu obecność,
       Pychy nie czujesz, z królem rozmawiając,
Jeżeli nie zrani cię wrogów ni przyjaciół niecność,
       I ludzi cenisz, żadnego nie wyróżniając.
Jeżeli zdołasz każdą chwilę istnienia
      Wypełnić życiem, jakby była wiekiem,
Twoja jest ziemia i wszystkie jej stworzenia
      I - mój synu - będziesz prawdziwym człowiekiem!*

*Joseph Rudyrd Kipling: Jeżeli, (fragment wiersza).

Sylwia Sekret