Patrząc na książkę można mieć pewne obawy. Przygotowana przez wydawnictwo okładka dość jasno i wyraźnie sugeruje czego można się spodziewać po powieści. Wyuzdanych dziewcząt, wszechobecnego seksu i rozpusty. Nic bardziej mylnego, powieść to niesamowicie wciągająca podróż przez rozgrzane dzielnice Havany. Sam środek lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku, kryzys ekonomiczny i bieda. Jak w takiej sytuacji ma sobie poradzić młoda dziewczyna? Młoda i wyjątkowo atrakcyjna dodajmy. Najlepiej jak tylko potrafi, czyli w najstarszym zawodzie świata.

Alicia nie jest jednak typową prostytutką. Do swojej pracy wykorzystuje przede wszystkim rower i swoje umiejętności manipulowania ludźmi. Nie dostaje jednak pieniędzy, gratyfikacje za wykonaną prace przyjmuje pod postacią, np. klimatyzatora. O tym, że sprzęt zostanie później sprzedany, nikt przecież nie musi wiedzieć. We wszystko wtajemniczona jest tylko matka dziewczyny, a obie panie do perfekcji opanowały swoje obowiązki. Wszystko się komplikuje, gdy przekręt Alici zostaje zdemaskowany przez jej nową ofiarę, Victora. Mężczyzna proponuje jej wyjątkową pracę.

Z fabuły nie powinno się więcej zdradzać, by nie odbierać nikomu przyjemności z czytania. Chavarria skonstruował tekst w bardzo inteligentny i przemyślany sposób. Trudno się nudzić, bowiem akcja, choć spokojna, jest wyjątkowo intensywna. Może się wydawać, że takie połączenie jest niemożliwe, ale w każdym zdaniu napisanym przez pisarza czuć właśnie spokój i opanowanie mimo, że pisze np. o trupie. Jak przystało na dobrą powieść kryminalną takowy musiał się w niej pojawić. Nie ma jednak w „Adios muchachos” śledztwa i pałętających się pod nogami detektywów. Jest Alicia i Victor, co w zupełności wystarcza.

Największym plusem powieści, oprócz fabuły, jest styl w jakim została napisana. To połączenie gorącego temperamentu i chłodnego analitycznego umysłu, dodatkowo okraszonego solidną dawką humoru (skierowanego raczej dla dorosłego czytelnika). Takie zabójcze zestawienie sprawia, że przez „Adios muchachos” wprost się przelatuje. Niespełna trzysta stron powieści można przeczytać w jeden wieczór.

Książka zaskakuje do tego stopnia, że czytelnik może na chwile przystanąć w lekturze, podnieść głowę i powiedzieć głośno jakieś niecenzuralne słowo. Chavarria stworzył powieść rozrywkową, ale nie pozbawioną głębi. Pełną erotyzmu, ale nie wulgarną. A przede wszystkim interesującą i wywołującą u czytelnika dreszcz podniecenia.

Bartosz Szczygielski