Ellie ma wymarzoną pracę i w miarę poukładane życie. W wigilijny wieczór spotyka w księgarni kobietę, w której zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Niestety ledwo rozpoczęta relacja kończy się w nieprzyjemnych okolicznościach. Niespodziewanie szef kawiarni, w której pracuje, składa jej szokującą propozycję: małżeństwo, dzięki któremu on przejmie rodzinną fortunę, a ona rozwiąże swoje finansowe kłopoty. W celu utrzymania pozorów mają spędzić wspólne święta z jego najbliższymi. Okazuje się jednak, że siostrą Andrew jest… tajemnicza kobieta z księgarni. Ellie musi wybrać między bezpieczeństwem, które zapewni jej fałszywy związek, a ryzykiem przeżycia czegoś prawdziwego.

Choć nie jestem zbyt dużą fanką motywu miłości od pierwszego wejrzenia, postanowiłam dać tej historii szansę, ponieważ poprzednia książka autorki – „Długo i szczęśliwie” – wywarła na mnie niesamowicie pozytywne wrażenie, a to ze względu na mnogość ważnych tematów, które porusza poza samą relacją romantyczną. W „Ucałuj ją ode mnie” autorka podążyła podobnym tropem, jednak mam wrażenie, że nie jest to już tak udane jak w przypadku jej poprzedniej powieści. Bohaterowie są wielowymiarowi, ale jednak… nie do końca wierzę w ich relacje, co utrudniało mi wyobrażenie ich sobie w prawdziwym życiu.

Książka jest angażująca i idealna do przeczytania w dwa wieczory. Rzeczywiście odczuwalny jest w niej świąteczny klimat, choć liczyłam na nieco więcej nastrojowych opisów i kreowania zimowej scenerii. Gdyby umiejscowić akcję w jakimkolwiek innym czasie, nie miałoby to zbyt dużego wpływu na jej przebieg. Choć jak wszyscy wiemy z filmu „To właśnie miłość”, święta sprawiają, że zakochanie od pierwszego wejrzenia staje się codziennością i integralnym doświadczeniem wszystkich ludzi. Te dwa utwory zdecydowanie mają ze sobą dużo wspólnego.

Jeśli chodzi o kwestie techniczne, mam wrażenie, że książka traci trochę płynności językowej w polskim przekładzie. Poprzednią historię autorki poznawałam w oryginale i wtedy jej styl wydawał mi się nieco bardziej dopracowany niż w tym przypadku. Mamy tutaj gratkę dla wszystkich Swifties – pojawia się naprawdę sporo nawiązań zarówno do piosenek, jak i samej osoby Taylor (choć muszę wspomnieć o błędach w tytułach, które naprawdę nie są trudne do sprawdzenia – i za to mały minusik w kwestii researchu).

Nie jest to historia, do której często będę wracała myślami, jednak w momencie lektury dała mi dużo ciepła i radości. Jeśli poszukujecie czegoś, co pomoże wam się wdrożyć w świąteczną atmosferę i będzie lekturą raczej niezobowiązującą, choć dotykającą ważnych kwestii, „Ucałuj ją ode mnie” może okazać się dobrym wyborem.

Dominika Wojtera