Paulina Jurga nieźle dołożyła w tej części do pieca. Zarówno jeśli chodzi o akcję, jak i o emocje wylewające się z jej stron. „Żądza” to zdecydowanie dobrze dobrany tytuł – książka jest o wiele bardziej niegrzeczna niż pierwsza część. Na zmianę rozpala i szokuje, ze scen uciech płynnie przechodzi w bijatyki i pijackie rozróby. Jest też dużo brutalniejsza, a od niektórych opisów włos na głowie staje dęba.

Można to odczuć już w pierwszych rozdziałach, poprowadzonych z perspektywy André Noira, ojca Czarnych Braci, którego egzekucja rozpoczynała poprzedni tom. Dowiadujemy się, jak doszło do jego konfliktu z Morvinem, głową Bractwa Wybrzeża, oraz jak Cruz trafił na statek swego ojca i jakie relacje ich łączyły. A jest to o tyle ważne, że głównym bohaterem tego tomu jest właśnie Cruz.

Postać, którą nie tak łatwo jest polubić – głównie przez pryzmat finału pierwszej części. Tragiczne wydarzenia na nowo rozdzierają serce czytelnika, pozostawiając w nim jednak okruszynkę nadziei. Nadziei, która szybko jest deptana przez okrutne czyny kapitana Crescencii wymierzone w wybrankę serca jego brata oraz jego załogę.

Za to rudowłosa Nya Gallagher z miejsca podbije wasze serca, gwarantuję. Córka Morvina nie ma łatwego życia, uwiązana do okrutnego ojca i brata brutala zrobi wszystko, by udowodnić swoją wartość i zasłużyć na własny okręt. Choć w pogoni za tym marzeniem będzie zmuszona do popełnienia strasznych, niewybaczalnych czynów. Ale wierzcie mi, do twarzy jej z cudzą krwią na rękach.

Mała Gall ma sól we krwi i więcej ikry niż niejeden wilk morski. Z nieskrywaną ekscytacją wyczekiwałam, aż dostanie swoją szansę od losu i pokaże wszystkim, na co ją stać. To kolejna postać kobieca, którą z miejsca idzie pokochać. Kreacja kobiet w tym męskim, okrutnym świecie zasługuje na specjalne docenienie. Szczególnie tych silnych, wytrwałych bohaterek, które są w stanie poświęcić wszystko, jeśli w coś wierzą.

Powiedzieć, że ta historia wciąga, to spore niedopowiedzenie. Jest ona jak wzburzone morze, które, fala za falą, pochłonie cię żywcem i już nie odda światu. Zdecydowanie nie grozi jej tzw. klątwa drugiego tomu, nieśmiało zasugeruję nawet, że bije tom pierwszy na głowę ogromem emocji, jakie wzbudza u odbiorcy.

Rollercoaster uczuć względem Cruza to prawdziwy majstersztyk. Od ostrożności i nieufności, przez pogardę, nienawiść i życzenie mu wszystkiego co najgorsze, aż finalnie po zrozumienie, drugą szansę i kibicowanie w drodze do odkupienia win. Nie pamiętam, kiedy ostatnio tak diametralnie zmieniłam zdanie o jakiejś postaci i to kilkukrotnie w trakcie czytania jednej książki.

Ale to, co urzeka mnie w niej najbardziej, to fakt, że tak samo jak pierwszy tom dosłownie daje nam poczuć morską bryzę na skórze. Piracki żywot, wcale nie romantyzowany, a pełen żeglarskich trudów, wiatru, soli, brudu i krwi. Do tego niejednoznaczni bohaterowie, tajemnice, konflikt interesów, wspólna przeszłość i nieoczekiwane przymierza, a to wszystko skąpane w morskiej pianie i zalane całymi beczkami rumu…

Jeśli myśleliście, że Czarni Bracia potrafią być okrutni, przekonajcie się, do czego jest zdolne Bractwo Wybrzeża. A dla wybitnych śmiałków wydawca przygotował również genialne audiobooki, w których prócz okrzyków kapitana usłyszycie również… zgrabnie wyśpiewywane szanty. To pozycja, obok której fani pirackich motywów nie mogą przejść obojętnie.

Katarzyna de Castellatti-Gotin