Mimo to u Małgorzaty Oliwii Sobczak biel staje się jednym z kolorów zła. Czy dlatego, że w innych kulturach (Chiny, starożytny Egipt) kojarzona jest z nieszczęściem, śmiercią, żałobą? A może jest tu pewna przewrotność i ten, kto wydaje się niewinny i prostolinijny, w rzeczywistości ma coś na sumieniu? Dodatkowo biel pozwala na wyraźne dostrzeżenie innych barw, które na jej tle się wyróżniają.

Niezależnie od tego, jak postanowimy zinterpretować tytuł, najnowsza powieść M.O. Sobczak z pewnością pozostanie na długo w pamięci czytelników. W porównaniu do poprzednich części serii „Kolory zła” ten tom jest bardziej mroczny, a opisane wydarzenia przedstawiono w sposób dość drastyczny.

Przed prokuratorem Bilskim postawiono trudne zadanie. Młoda studentka prawa popełniła samobójstwo, skacząc z okna. Choć jest naoczny świadek tego zdarzenia, więc nie ma wątpliwości, że nikt jej nie wypchnął, śledczy szybko dochodzą do wniosku, że do śmierci kobiety przyczynił się ktoś, kto ją skrzywdził. Aby odkryć, kim jest ta osoba, trzeba przeanalizować środowisko nocnych klubów, prostytutek i… miłośników klimatów BDSM. I to raczej tych lubujących się nie w pikantnych miłosnych igraszkach urozmaicających życie seksualne, lecz – nazywając rzeczy po imieniu – dewiantów, którzy nie zważając na bezpieczeństwo drugiej osoby, za wszelką cenę zaspokajają swą żądzę zadawania niewyobrażalnego bólu.

Leopold Bilski musi się uporać nie tylko ze sprawą, ale także z samym sobą. Po pierwsze, z powodu wydarzeń rozgrywających się w poprzednim tomie „Kolorów zła” prokurator został wysłany przymusowo na terapię i choć uważa, że to tylko formalność, regularnie przychodzi na spotkania z panią psycholog. Czy pomogą mu one bardziej zrozumieć siebie? Po drugie, dawna miłość prawnika, Anna Górska, związała się z młodym, przystojnym i świetnie zbudowanym sportowcem – nadzieją polskiego hokeja. Bilski zaciska zęby i stara się nie okazywać zazdrości, ale nie jest to łatwe. I wreszcie po trzecie, Leopold wraca do niewyjaśnionej przez lata sprawy zabójstwa swojego ojca, sądząc, że rozwiązanie jej przyniesie mu wytęskniony spokój. Czy faktycznie tak się stanie? Sprawdźcie sami.

„Biel” Małgorzaty Oliwii Sobczak to interesująca podróż pomiędzy współczesnością a świetnie odmalowanymi czasami PRL-u. Autorka zadała sobie sporo trudu, aby rzetelnie sportretować zarówno postacie towarzyszy milicjantów, jak i peerelowską scenerię. Znakomicie udało jej się uchwycić klimat Polski Ludowej. Bardzo podobają mi się także interakcje pomiędzy głównymi bohaterami. Oczywiście nie sposób nie kibicować Bilskiemu w pomyślnym rozwiązaniu spraw osobistych i służbowych.

Powieść jest znakomicie napisana, ale muszę zaznaczyć, że fabuła nie napawa optymizmem. Przytłacza i zasmuca. Wystarczy jednak wejść na dowolny portal informacyjny i przejrzeć bieżące wiadomości, by przyznać, że zło i okrucieństwo panoszy się na świecie i ma się całkiem nieźle, a wydarzenia przedstawione w książce są – niestety – całkiem prawdopodobne.

Aleksandra Dolęga