To książka-wehikuł czasu, która pozwoli nam lub naszym bliskim zatopić się w atmosferze dawnej Polski. Poczytamy o dylematach ówczesnej władzy (żeby podnieść ceny bez szemrania ludności zmienili „krawat” na „zwis męski ozdobny”), o pomysłowości gospodyń domowych, gdy nawet octu zaczęło brakować na półkach, o tym, jak załatwiało się produkty spod lady i tworzyło coś z niczego…

Poznamy też szeptem opowiadane dowcipy i… klika przepisów na smaczne, tradycyjne potrawy białostockie (miasto pochodzenia autora, szeroko wspominane w całym dziele). Dowiemy się też co nieco o autorze, który interesująco opisuje swoje wspomnienia, swoją młodość.

Za tą książką kryje się pewna refleksja na temat wpływu minionej epoki na nasze dzisiejsze życie. Czy czytelnik zgodzi się z autorem, zależy od jego własnej oceny. Myślę jednak, że warto wybrać się w tę podróż by wraz z doświadczonym gawędziarzem „obejrzeć” dawne smaki PRLu. Fiedoruk twierdzi, że to jego „prywatne” smaki. Mnie jednak wydaje się, że wiele osób z żyjącego w tamtych czasach pokolenia zrozumie się z nim bez problemu:

„Otóż to właśnie okres socrealizmu z jego niedoborami aprowizacyjnymi, czy też zwykłą głupotą rządzących, zachował dla naszej współczesnej kuchni dawne potrawy i obyczaje żywieniowe. Wtedy to szperało się w babcinych zapiskach, aby znaleźć pomysł na cukierki własnego wyboru czy smaczną kiełbaskę z mięsa przemyconego ze wsi. Historia krajów, które kroczyły drogą normalnego rozwoju, oddając się wszechobecnej konsumpcji, skazała je na hipermarkety a w nich gotowe dania i przetwory, czego skutek widać dzisiaj jak na dłoni.”*

Anna Kaczmarczyk

* Fieduruk, A. (2011). „Prywatne smaki PRL-u”, Zysk i S-ka, s. 158.