Z pozoru chłodny i dystyngowany styl narracji obrazowo przekazuje nam codzienne życie japońskiego antykwariusza i jego rodziny, w którym nie brakło gwałtownych porywów namiętności oraz dramatów, a wszystko to w cieniu wielkich zmian polityczno-obyczajowych w ich ojczyźnie. Na przestrzeni czasu od drugiej połowy XIX wieku do pierwszej dekady XXI wieku zaszły w Japonii ogromne zmiany, które śledzimy gdzieś w tle istotnych wydarzeń życia Naotaro. Tryby historii zmieniają kraj kwitnącej wiśni z odizolowanego od Europy państwa o bogatej tradycji i unikalnej kulturze w nowoczesne państwo czerpiące z wzorców amerykańskich i europejskich, ze wszystkimi tego negatywnymi i pozytywnymi skutkami. Śledzimy jak te zmiany odbijają się w codzienności pojedynczego człowieka – od aranżowania małżeństwa syna przez rodziców Naotaro, przez Nao słyszącą zapachy czy Kazuo walczącego na wojnie po losy rodziny po zrzuceniu bomby atomowej na Nagasaki. W międzyczasie obserwujemy zmiany w stosunkach między Japonią a jej wielkim sąsiadem – Chinami. Poznajemy też nieznane zwyczaje: mabiki, laleczki kokeshi czy sztukę ikebany, przypominany sobie kodeks samurajów czy wreszcie uświadamiamy sobie łączenie w codziennym życiu rytuałów buddyjskich i szintoistycznych.

Publikacja ma dużą wartość poznawczą oraz estetyczną (mnie uwiodły zmysłowe opisy rytuałów kąpieli) i stanowi impuls do dalszych poszukiwań i poszerzania wiedzy o kulturze i historii Japonii. Dużym jej walorem jest ukazanie ważnych kwestii poprzez losy konkretnej rodziny oraz oszczędny acz wyrazisty styl budujący klimat. Po lekturze pozostaje wizja rozkwitających kolejnej wiosny kwiatów wiśni, gdy tyle istnień ludzkich zwiędło już na zawsze.

Jowita Marzec