W Rosji i Petersburgu mocno wrzało, ale pożar objął także dwa serca. Choć ani piękna Ukrainka, ani ciekawy świata Polak nie myśleli poważnie o życiu, stabilizacji czy ożenku i założeniu rodziny, strzała Amora ugodziła ich młode serca. Nie stało się to jednak w spokojnych czasach, a w okresie, gdy nad Europą i krajem carów zgromadziły się gęste, burzowe chmury gwarantujące kataklizm. Dwoje młodych ludzi połączyło uczucie, a dzieliło bardzo wiele. Czy mimo różnic i przeciwieństw losu udało im się zakosztować słodyczy miłości? Czy w niespokojnym świecie można cieszyć się osobistym szczęściem? Wraz z autorką gorąco zapraszam Was do lektury powieści, o której powiedzieć doskonała to zdecydowanie za mało...

Maria Paszyńska po raz kolejny powiązała ściśle losy swoich bohaterów z wydarzeniami historycznymi. Opowieść o miłości osadziła w czasach burzliwych, w których przyszło ludziom żyć w Europie na początku dwudziestego stulecia. Jako pierwszoplanowe postaci kolejnego cyklu wybrała dwoje młodych ludzi różnych narodowości – Polaka i Ukrainkę, którym przyszło żyć na rosyjskiej ziemi. Oboje na obczyźnie czuli się nieco zagubieni, samotni i zdezorientowani. Ich sprawy prywatne zostały naznaczone przez historię wyjątkowo mocno i boleśnie. Zabrano im beztroskę i spokój, by w zamian dać im możliwość błyskawicznego dojrzewania i solidną lekcję życia.

„Czas białych nocy” to z pewnością niesamowita historia o miłości, ale też o nienawiści, która niczym fala tsunami niszczy i burzy spokój duszy. Czyta się ją z prawdziwą przyjemnością, a lektura dostarcza wyjątkowych emocji. Od pierwszych stron urzeka niezwykły klimat. Klimat czasów, w których rozgrywa się akcja, ale i klimat miejsca, w którym bohaterowie odkrywają smak miłości. Jest on niemal identyczny jak w cyklu „Jeździec Miedziany” Pauliny Simons. Jeśli spodobała Wam się historia Tatjany i Aleksandra to Wasze serca również podbiją dzieje Anastazji i Kazimierza. Można tutaj doszukiwać się pewnych podobieństw, ale moim zdaniem te książki łączy przede wszystkim niesamowity kunszt, precyzja i znakomity warsztat autorek, które je napisały.

Wydarzenia historyczne są mocno i wyraziście wpisane w fabułę. Autorka idealnie i w sposób wyważony wprowadza nas w burzliwy czas I wojny światowej i rewolucji, które wstrząsnęły nie tylko carską Rosją, ale i nieistniejącą przed 1918 rokiem Polską oraz całą Europą.

Główne postaci są same w sobie niezwykle ciekawe. Każda z nich jest wyrazista, każda ma w sobie wiele charakterystycznych cech. Różni je wiele – narodowość, poglądy, pochodzenie i spojrzenie na świat. Łączy magia i moc miłości, która jest w stanie przesłonić, a zarazem pogodzić wszystko.

Ten tytuł to prawdziwa perełka dla tych, którzy doceniają powieści z historią w tle. Autorka „Owocu granatu” udowodniła, że nadal się rozwija, nadal doskonali swój warsztat, świetnie potrafi wpisać wymyślone historie w prawdziwe wydarzenia. Jestem w pełni oczarowana początkiem tej serii i z utęsknieniem czekam na kolejny jej tom. Gorąco go polecam i wierzę, że podzielicie moją opinię.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik